#16 Ontdek wat YouTube video te bieden heeft

YouTube en Vimeo.. ik maak er lang niet zoveel gebruik van als sommige mensen om mij heen. Ik vind het echt een prachtig voorbeeld van een sociale mediacommunity (Youtube dan). Maar ik heb geloof ik niet zoveel met het hoge 'homevideo' gehalte van het gros wat er te vinden is. Ik kan er ook nooit zo goed mijn weg in vinden. Net zoals ik niet zo heel goed was in doelloos rondsurfen toen ik net op internet zat, ofzo.

Ik gebruik YouTube wel om soms gericht bepaalde fragmenten op te zoeken of -via Facebook- muziek met mensen te delen als ik een bepaalde song mooi vind. Let wel: als ik de song mooi vind, niet de bijbehorende videoclip. Ik moet eerlijk bekennen dat die me weinig interesseert en dat ik die vaak ook nooit eerder heb gezien.

Hoewel ik er privé dus niet zoveel mee heb (en zelf ook nooit een video heb gemaakt, ge-edit of geuploaded) zie ik voor archieven wel legio mogelijkheden om via dit kanaal een nieuw publiek te bereiken. Voor RHC's en een archief als Beeld en Geluid om ook hun eigen bewegend beeldcollectie te tonen, voor het Nationaal Archief (helaas zonder eigen bewegend beeldcollectie) zijn er ook mogelijkheden te over, zoals ik al schetste in mijn vorige blogpost. Daar is en wordt ook al driftig gebruik van gemaakt: zowel de dNA film staat in twee delen op YouTube als verschillende filmpjes rondom de expositie in New York.

O, en the finest hour van mijn project, de ondertekening van mijn projectplan door het MT, is op beeld vastgelegd en via YouTube te bekijken, kijk maar eens in de rechterbalk onderin. Zou ik het toch bijna vergeten, zeg..

#15 Podcasts: radio waar en wanneer jij wilt

Al sinds ik met iPods 'speel', abonneer ik me regelmatig op podcasts en vodcasts- dus dat is waarschijnlijk sinds een jaar of 4, 5. Mijn eerste iPod was zo'n klassieke iPod Shuffle als op de afbeelding, waarbij het altijd weer een verrassing was of je nu muziek of een lezing voorgeschoteld kreeg. Afhankelijk van mijn interesse en focus van dat moment heb ik me beziggehouden met: psychologie-, marketing-, sport- (Podrunner, een hardlooppodcast is een echte aanrader, evenals de helaas niet meer vrij verkrijgbare Start2Run Podcasts van de Vlaamse Radio) en muziekpodcasts. Maar ook John Cleese heeft bijvoorbeeld een podcast die erg leuk is voor wat verloren minuutjes in de trein. Op dit moment val ik, net als Yvette, regelmatig (bijna) in slaap bij een podcast- maar in mijn geval gaat dat dan om podcasts van Meditation Oasis. Misschien is mediteren liggend in je bed met het licht uit vlak voordat je gaat slapen ook niet zo'n heel handige keuze... (ahum)

Voor het Nationaal Archief zie ik podcasts vooral als middel om context te kunnen bieden bij de collectie en bij onze instelling- en voor kennisdeling. Er vinden meerdere lezingen, workshops, presentaties etc. per jaar plaats die voor een veel groter publiek interessant kunnen zijn dan uitsluitend die mensen die bereikt worden via de (soms toch wat incrowdachtige) bijeenkomsten zelf. Door vooraf goed na te denken of en op welke wijze je zo'n presentatie of lezing (podcast, vodcast, YouTube, combinaties met Slideshare etc.) in kunt zetten kun je slim je 'content hergebruiken'. Het vereist wel een heel andere manier van nadenken over je activiteitenkalender dan we tot nu toe gewend zijn. Het moge duidelijk zijn dat ik dan ook een groot voorstander was van het voorstel van Yvette om de Ketelaarlezing van dit jaar als podcast op te nemen en op de website aan te bieden.

Ik denk zelfs dat we nog wel wat verder kunnen gaan, als de ambities (en daarmee mensen en geld) er zijn: podcasts en vodcasts maken over bepaalde onderwerpen of in een serie. Schrijvers die vertellen of worden geïnterviewd over hun zoektocht in het Nationaal Archief bijvoorbeeld. We droomden jaren geleden al over een soort 'Museumschatten' of 'Beeldenstorm' voor archiefstukken- maar kregen het idee eigenlijk niet goed aan 'Hilversum' verkocht. We kunnen, als we het willen, de verhalen bij onze archiefstukken nu zelf relatief eenvoudig maken. En ze dan aanbieden via YouTube, Vimeo, digitale themakanalen en onze eigen site als vodcast. En daarna ook als mobiele applicatie op de iPhone... ik heb nog genoeg te dromen volgens mij!

De mooiste expo van het jaar...

Afgelopen weekend hadden mijn lief en ik iets te vieren. Ons zestienjarig samenzijn, om precies te zijn. En aangezien het jubileum vorig jaar nogal in de soep was gelopen vanwege een gelijktijdige fotobeurs in Duitsland, besloten we het dit jaar goed te vieren met een weekendje Gent. Een stad die al lange tijd op ons verlanglijstje stond, maar waar nu ook een expositie te zien was die we allebei graag wilden bekijken: 'Portret 1989-2009' van fotograaf Stephan Vanfleteren.

Gent was prachtig, gezellig, fotogeniek, bourgondisch, knus en groots tegelijk... eigenlijk alles wat we ervan hadden gehoopt. Ik ben altijd een beetje verliefd op steden als Antwerpen en Gent, niet in de laatste plaats vanwege de vriendelijkheid en wellevendheid van de Vlamingen zelf. Maar de fotoexpositie overtrof onze verwachtingen.

De zwart-wit portretten van bekende Vlamingen en Nederlanders, een overzicht van Vanfleterens oeuvre uit de periode 1989 -2009, hangen in oud, vervallen pand. Een voormalig wintercircus en garagepand, zo leerde ik van onze Vlaamse collega Tom Cobbaert. Het samengaan van die zorgvuldig uitgelichte en gearrangeerde foto's met die omgeving was onbeschrijfelijk mooi. Voor mij was dit ongetwijfeld de expositie van het jaar! Ik heb geprobeerd met mijn iPhone een serie sfeerbeelden te schieten in die ruimte. De complete set foto's is voor iedereen zichtbaar in mijn Flickr-account.

Ik raad iedereen die nog plannen heeft om naar Gent af te reizen voor 3 december een kijkje te gaan nemen bij deze expositie!

#14 Instant Messaging: blabla of uhhuh?

Instant Messaging is voor mij zo'n beetje de beste uitvinding sinds e-mail en dat meen ik serieus. Ik vind het echt een fantastisch medium om te communiceren, zowel zakelijk als privé. Het combineert het beste van 2, of eigenlijk 3 werelden, namelijk telefoon (direct), sms (discreet) en e-mail (vastleggen van zaken):

• je kunt direct contact leggen, zonder al te opdringerig te zijn;
• je kunt een gesprek met elkaar voeren en direct dingen afspreken;
• je kunt je gesprekken loggen en op die manier de afspraken of tips nog eens nalezen.

Wat ik daarnaast zelf erg prettig vind, is dat je in één oogopslag kunt zien of iemand bereikbaar en beschikbaar is. En hoewel ik niet zo vaak aan een groepschat deelneem, is het redelijk eenvoudig om met meerdere mensen een gesprek te hebben zonder al teveel gedoe of de noodzaak tot aparte apparatuur.

Samen met Twitter en mijn iPhone (waar ik al deze dingen op kan combineren) is chat voor mij inmiddels onmisbaar. Ik merk zelfs - al vind ik dat wel slecht van mezelf- dat ik steeds minder contact heb met bekenden die niet op deze manier 'ontsloten' zijn. Ik stuur ze wel een mailtje af en toe, of plaats een krabbel op Hyves, maar bellen doe ik eerlijk gezegd nauwelijks meer. Ik ben daardoor ook meer geneigd om mijn zieleroerselen online met vrienden en bekenden te delen dan op een andere manier- en daar zit natuurlijk een grote valkuil in.

Los van een goed medium voor privé aangelegenheden en intercollegiaal contact vind ik IM ook eigenlijk een onmisbare contactmogelijkheid met klanten. Naar mate IM steeds meer ingeburgerd raakt in de maatschappij, en reactietermijnen en de verwachtingen daarbij steeds korter worden, kunnen we als archiefdienst niet volstaan met een e-mailformulier en een reactietermijn van minimaal een werkdag. Daarom zal er binnen NA4all een chatmodule worden ontwikkeld voor op de website- en naar ik hoop ook goed gebruikt.

Ik snap de 'angst' bij de studiezaalmedewerker wel, dat men bang is om niet afdoende antwoord te kunnen geven. Aan de andere kant: ik geloof er heilig in dat je een klant ook blij kunt maken als je niet direct het complete antwoord voor hem of haar hebt. En ik verwacht eerlijk gezegd ook dat de groep mensen die via chat contact zoekt, een andere informatiebehoefte heeft dan de huidige studiezaalbezoeker. Maar het is wel noodzakelijk dat je die mensen die per chat contact zoeken, ook volgens de ongeschreven regels van het medium bedient. Daarom vind ik het ook zo belangrijk dat chat in dit 23-archiefdingenprogramma zit- en eigenlijk vind ik dat we er intern bij het NA ook meer gebruik van zouden moeten maken.

#13 Microbloggen met Twitter

Zoveel moeite als ik heb met het bijhouden van een 'gewoon' blog (lees: zo weinig zelfdiscipline als ik heb om een gewoon blog bij te houden), zo gemakkelijk werkt twitteren voor mij. Toegegeven, ik wilde er eerst ook niet aan. Maar na lang aandringen van mijn Archief 2.0 collega's heb ik me er eind vorig jaar toch ook toe laten verleiden. En inmiddels ben ik dus bijna 2.000 (om precies te zijn 1.993) ''tweets', 55 'following' en 92 'followers' rijker- en kan ik Twitter niet meer wegdenken uit mijn dagelijks leven.

Twitter vervult voor mij 2 functies:

• Ik volg vrienden, bekenden en collega's vanuit mijn persoonlijke interesse in hen en in wat ze (zakelijk of privé) doen. Dat privé en zakelijk daarbij door elkaar loopt vind ik niet zo erg en eigenlijk vooral herkenbaar. Mijn privé- en zakelijk leven lopen inmiddels ook als 2 rode draden door en langs elkaar.
• En ik volg nieuwsmakers, trendsetters, favoriete bands, etc. om op de hoogte te blijven van hun laatste nieuws. Een soort vervanging voor RSS dus, maar dan met de mogelijkheid om direct een bericht binnen te krijgen en te lezen- en ook te kunnen reageren als je wilt. Maar Twitter is wel intensiever, dus ik maak een onderscheid tussen wat ik direct wil weten en wat ook wel even kan wachten- die laatste categorie volg ik dan via RSS.

Het eerste moment dat ik me echt realiseerde dat Twitter iets bijzonders was in het web 2.0 landschap, vanwege de ongelofelijke kracht van nieuws in het 'nu', was met het vliegtuigongeluk hier letterlijk om de hoek, in februari van dit jaar. Via Twitter kreeg ik de eerste berichten door, en toen ik op internet ging zoeken was er letterlijk nog niets over te vinden. Dat volgde toen pas enkele minuten later. Dit herhaalde zich nog eens op Koninginnedag. Ik had zelf de televisie niet aan, maar zag via de tweets van Ronald Giphart dat er iets gebeurd was- een fractie nà het moment dat het gebeurde. Dit is voor mij ook eigenlijk de grootste kracht van Twitter- de ongelofelijke snelheid waarmee nieuws zich kan verspreiden.

Er zijn heel veel discussies over wat je nu wel en wat je nu niet via Twitter moet doen- of mag doen- of kunt doen. Vreemd. Ik heb over geen enkel digitaal medium ooit meer gedragsregels en etiquette gelezen dan over Twitter. Nou ja, over e-mail misschien. Ik vind het ook nogal een vreemd fenomeen, eerlijk gezegd. In mijn beleving moet je via Twitter kunnen vertellen wat je wilt- of dat nu over je boterham met kaas gaat of dat het een een live twitterverslag is van een congres dat je bijwoont. Mensen kunnen kiezen om je te volgen. Of niet. En als ze zich storen aan die boterham met kaas, dan volgen ze je toch niet? Zo werkt het met bloggen ook, en met columns in de krant ook... Ik denk overigens wel dat het goed is als mensen zich er meer bewust van zijn dat ze voor de hele wereld publiceren op internet- ook als het over hun werk gaat. Maar dat geldt niet alleen voor Twitter.