Het kan wachten...

Sinds een aantal maanden probeer ik elke dag meditatie in mijn ochtendroutine mee te nemen. Dat schijnt op allerlei fronten goed voor de mens te zijn, als je de onderzoeken mag geloven. Maar ik vind het nog best lastig om 10 minuten stil te zitten en mijn hoofd leeg te maken. Mijn geest is er meester in om zachtjes en subtiel allerlei to do lijstjes, herinneringen en andere invallen in mijn hoofd te fluisteren. De dagen dat het lukt om die stem naast me neer te leggen ben ik de rest van de dag beter geconcentreerd en gefocust dan op de dagen dat me dat niet lukt- waarmee voor mij het nut van meditatie ook meteen aangetoond is. Gisteren las ik een tip die me er weleens mee zou kunnen helpen om die stem wat effectiever (tijdelijk) het zwijgen op te leggen.

Op de Wildmind-website las ik een blogpost met als titel 'It can wait". De strekking van het verhaal was, dat we in het dagelijks leven geneigd zijn om direct te willen kijken en reageren als er gebeld/ ge-sms't/ gemaild wordt, ongeacht in welke situatie we ons op dat moment bevinden. Terwijl het eigenlijk altijd zaken zijn die prima even kunnen wachten tot een moment dat het beter uitkomt- het moment dat je je auto geparkeerd hebt of je gesprekspartner weg is bijvoorbeeld. De auteur van de blogpost gaf aan dat hij voor zichzelf de mantra "it can wait" in het leven had geroepen. Die helpt hem om niet aan die impuls van direct kijken en reageren toe te geven op de momenten dat het eigenlijk niet uitkomt om zijn mail of telefoon te checken. Voor hem werkt het ook als hij last heeft van die stemmetjes bij het mediteren. Op het moment dat zijn geest hem zijn to do lijst voor probeert te schotelen, dan zegt hij tegen zichzelf "it can wait"- en dat helpt om in ieder geval eventjes de boel stil te houden. 

Nou herken ik mezelf nogal in beide situaties. Op het moment dat mijn telefoon piept, trilt of rinkelt ben ik ook geneigd om direct te gaan kijken wie het is en wat of hij/ zij te melden heeft. Dat mijn geest mij tijdens de meditatie probeert gedienstig te zijn met het oplepelen van boodschappenlijstjes, dat meldde ik al. Ik besloot dus vanmorgen de proef op de som te nemen. En ik moet zeggen: het werkte inderdaad vrij goed. Iedere keer als er iets in mijn hoofd oppopte wat niet vanzelf naar de achtergrond verdween, dan zei ik tegen mijzelf: dit kan best 10 minuten wachten. En dan bleef het in ieder geval een tijdje stil. 

Ik ga deze methode ook maar eens uitproberen in het dagelijks leven. Dus als ik voortaan niet meer direct reageer op je berichten, dan weet je hoe dat komt. It can wait...