Ik mis de aanwezigheid en gezelligheid van onze kater Freddy nog bijna dagelijks. Maar sinds eergisteren zie ik ook de positieve kant van het niet hebben van een kat. Was het twee dagen geleden nog een merel-echtpaar dat ons kleine stadstuintje inspecteerde op woonpotentieel, zojuist kwam er een kwetterend koolmezenstelletje op bezoek, dat kennelijk ook nog op zoek was naar een passend onderkomen. Van achter mijn Mac had ik een mooi uitzicht op de kritische inspectie van ons struikgewas, de tafel en stoeltjes en zelfs de barbeque. Om het beslissingsproces niet negatief te beïnvloeden durfde ik mij nauwelijks te bewegen- laat staan een camera te halen om een en ander op pixel vast te leggen.
Ik heb de afgelopen jaren meermalen verzucht dat we heerlijk wonen aan de rand van Haarlem centrum, maar dat ik één ding mis in onze kattenrijke buurt: het gezang en de aanwezigheid van vogeltjes. Op een sporadische merel in de winter en een verdwaalde Vlaamse gaai na was er altijd weinig te beleven op ons binnenplaatsje. Tot eergisteren dus. En hoewel ik niet de illusie heb dat onze tuin de perfecte plek is voor een nestje word ik al blij van het huidige vogelbezoek en koester ik de stille hoop dat er daar de komende dagen/ weken nog wel een aantal van zullen volgen.
Die twee kittens die ik voor na de zomer in gedachten had moeten misschien toch maar even wachten...
