Picasa-perikelen

Vanmorgen ben ik na mijn bezoek aan de kraker op pad gegaan met mijn nieuwe Nikon D60 om -net als iedereen volgens mij- mooie plaatjes te schieten van het Hollandse winterlandschap. Vlak achter de praktijk van de kraker bevindt zich landgoed Elswoud, een landelijk en lieflijk stukje Nederland in het verstedelijkte gebied rondom Haarlem. Het was echt sprookjesachtig en ik heb veel plaatjes geschoten. En zoals dat in de 2.0 wereld gebruikelijk is dus ook via het web delen met mijn dierbaren.

Nou, dat heb ik geweten! Omdat ik voor dit doel een Picasa webalbum wilde gebruiken, zocht ik na het selecteren van de foto's de bulk uploadtool, om zo in één keer vanuit iPhoto mijn album over te kunnen zetten. Wrong! Die tool bestaat namelijk niet. Ja, als plugin voor (je raadt het niet) Internet Explorer, maar niet voor Firefox, Safari of zelfs Chrome. Wat een idioterie. Daarvoor in de plaats heb ik 34 keer naar de locatie van een foto op mijn Mek moeten browsen en deze per 5 foto's moeten uploaden. U begrijpt, mijn geduld werd danig op de proef gesteld.

Maar goed, het is uiteindelijk gelukt. En als ik Picasa mag geloven kan ik het album embedden in dit bericht.. Dat maakt het dan weer een beetje goed. Enjoy!

Winter in Haarlem

Winters Haarlem

De winter is begonnen in Nederland- en hoe! Chaos in het verkeer en op het spoor op de eerste dag met sneeuwval. Gelukkig heb ik daar zelf weinig last van gehad, in tegenstelling tot vriendinnetje S., die volgens mij ruim 3 uur onderweg is geweest van Utrecht naar huis. Het gaf mij in ieder geval de mogelijkheid om vooral te genieten van de prachtige wintertafereeltjes die mij via het treinraam werden voorgeschoteld. Het lukt helaas niet om daarvan met een Foon een fatsoenlijk plaatje te schieten. Lopend van het station naar huis zijn er een paar wel gelukt.



Sneeuw in de stad brengt, zelfs op koopavond, een bepaald soort rust en stilte met zich mee, waar ik heel gelukkig van word.

En de muzikale winnaar is...

... Placebo! Waar Franz Ferdinand het meest enthousiast, energiegevend en groot feest was, Depeche Mode de mooiste show had, was Placebo in Ahoy afgelopen donderdag muzikaal gezien absoluut de winnaar. 'Snoeihard en superstrak' tweette ik al aan het begin van het concert, en dat was ook in de loop van het concert niets teveel gezegd. Het klonk als een klok, al had Brian Molko soms wat moeite om boven de muziek uit te komen.

Wat ik persoonlijk jammer vond, is dat er erg veel werk van Battle for the Sun werd gespeeld en weinig oudere nummers. Ik vind BftS een goed album hoor, maar de felheid waarmee Special K, Every you, every me en Bitter End werden gespeeld smaakten naar (veel) meer. Maar da's een klein minpuntje tegenover heel veel moois. Volgende keer weer!



Nu maar wachten tot het nieuwe jaar, Vampire Weekend en The Editors staan al in de agenda.

Concertweek

Het lijkt wel Sinterklaas...! Door het afgelopen jaar heen kwamen er steeds concertkaartjes voor favoriete bands te koop, maar om de een of andere reden blijken al die concerten zo'n beetje in dezelfde periode plaats te vinden. Nu dus. Vorige week hadden we Franz Ferdinand in de HMH, afgelopen maandag Depeche Mode in Ahoy en morgen Placebo, ook in Ahoy.

Franz Ferdinand maakte net zo'n verpletterende indruk als op Pinkpop. Wat een feest en wat een energie! De cd-opnames doen deze band absoluut geen recht. Een groep mannen die niet alleen verbluffend strak kan spelen, maar ook zichtbaar heel veel plezier beleeft aan het op het podium staan en die zelf net zo genieten als het publiek.



Depeche Mode afgelopen maandag was ook erg goed, maar totaal anders. Strakke show, goed geluid (in de arena tenminste, ik las elders op internet dat dat helaas niet overal het geval was), een goed concert... maar op de een of andere manier greep het me minder dan Franz Ferdinand. Heeft het te maken met het gevoel dat de mannen meer op routine speelden? Of ligt het toch aan de zaal, de HMH is toch een stuk intiemer dan Ahoy natuurlijk.. Ik ben er nog niet achter.



Morgen Placebo.. dat wordt een totaal ander soort concert, verwacht ik. Minder 'feest', meer dramatiek. Maar ook een muzikaal hoogstandje. Mijn lief moest niets hebben van Placebo, tot hij ze live zag spelen op Pinkpop. Ben benieuwd of ze morgen de hooggespannen verwachtingen van hem en mij kunnen waarmaken.

Over the top...

Eigenlijk was ik van plan om vandaag een heel serieuze blogpost te gaan schrijven. Over de innovatiesessie die we afgelopen donderdag weer hebben gehad, en uitleggen waarom we dat doen- en wat we doen. Maar toen kwam in mijn RSS-feeds van Gizmodo onderstaand filmpje voorbij.

Zoals de mensen om mij heen weten werkt mijn lief bij Nikon. Hij is reuze trots op de producten die ze daar maken- en eerlijk is eerlijk, ik inmiddels ook. De camera waar het in dit filmpje om gaat, heeft een ingebouwde projector. Daar kun je serieuze fotopresentaties mee maken, maar dus ook dit soort waanzinnige dingen mee doen. Inspirerend, leuk... en typisch Japans 'over the top'. Tip: bekijk 'm fullscreen en met het geluid aan!

Archief 2.0 speel-en-deelsessie (via Archief 2.0.org)

Hoe archiveer je miljoenen websites tegelijk?
Kortgeleden trok de Amerikaanse internetgigant Yahoo! de stekker uit Geocities en miljoenen homepages wereldwijd gingen op zwart. Geocities was een van de eerste mogelijkheden voor gewone mensen om een eigen website te starten. Web 2.0 gaat over de consument als producent en dus is de doodsteek voor Geocities voor Archief 2.0 aanleiding om een praktijkgerichte speel-en-deelsessie te organiseren over websitearchivering. Want hoe archiveer je eigenlijk miljoenen websites tegelijk?

Datum en tijd
Maandag 7 december 2009, 10.00-12.00 uur

Locatie
Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC), 's-Hertogenbosch (routebeschrijving)

Programma
10.00 uur - Ontvangst

10.15 uur - Chido Houbraken: Nut en noodzaak van web(site)archivering: een inleiding

10.30 uur - Jacques Mattheij: Geocities: hoe red je miljoenen websites tegelijk? En waarom?

11.00 uur - Ingmar Koch: Archief 2.0 archiveren

11.30 uur - Vragen en discussie

12.00 uur - Einde

Deelnemen?
Stuur een e-mail naar archief20@gmail.com. Deelname kost 2 euro, te betalen op de dag zelf.

Samenvattingen presentaties

Nut en noodzaak van web(site)archivering: een inleiding
Het belang van websitearchivering is zo zoetjes aan wel doorgedrongen tot de archiefwereld. Maar weten we ook wat we willen bewaren? En waarom? En tegen welke problemen lopen we aan? En heel actueel: is er een verschil in acquisitie- en bewaarstrategie tussen Web 1.0 en Web 2.0?

Geocities: hoe red je miljoenen websites tegelijk? En waarom?
In oktober 2009 trok eigenaar Yahoo! de stekker uit Geocities. Miljoenen websites gingen op zwart. Geocities was een van de eerste (gratis) mogelijkheden voor het grote publiek om zich als "producent" op het web te begeven. Daarmee is het een interessante bron voor het beschrijven van de geschiedenis van het web geworden. Jacques Mattheij vond dit belangrijk genoeg om op eigen houtje te proberen de collectie Geocities-websites voor het nageslacht te bewaren en toegankelijk te maken via de site Reocities.com. In zijn presentatie deelt hij zijn mening en ervaringen met ons.

Archief 2.0 archiveren

Omdat natuurlijk ook voor de Archief 2.0-community 'practice what you preach' geldt, heeft Ingmar Koch een paar maanden geleden geprobeerd heel www.archief20.org te bewaren. Niet zomaar een website, maar een compleet sociaal netwerk dus! Dat bleek meer voeten in de aarde te hebben dan hij vantevoren bedacht had. In zijn presentatie deelt Ingmar niet alleen de resultaten van enkele nachten downloaden met ons, maar vertelt hij ook welke problemen en beperkingen de huidige manier van bewaren met zich meebrengt.

Meer informatie over de achtergrond van deze speel-en-deelsessie? Volg de discussie op Archief 2.0

Meer informatie over Archief 2.0? Kijk op www.archief20.org

(foto: 'Boots in a row' door Avolore)

Samen delen...

Langzaam maar zeker zie ik iedereen in de nieuwe 23-Archiefdingengroep van start gaan. RSS readers worden geinstalleerd, RSS-feeds gezocht. Een paar mensen hebben het bloggen- ook tussentijds en over andere onderwerpen- al ontdekt. Wat leuk om te zien! Nu hopen dat er ook iets meer over en weer gereageerd gaat worden.

Het mooie van het bloggen binnen het 23-Archiefdingen-programma is dat je dingen over je collega's leert die je normaal gezien niet van elkaar te weten was gekomen. Over iemands privésituatie, liefhebberijen - maar ook hoe iemand in zijn werk staat of tegen de wereld aan kijkt. Is men in het begin nog wat voorzichtig, in de pilot merkten we dat naar mate de tijd vorderde, mensen steeds opener werden en gemakkelijker gingen schrijven.

Zelf ben ik verre van een regelmatige blogger, maar ook bij mij gaat het gemakkelijk dan voorheen. Ik heb mijzelf dan ook beloofd het te blijven doen. Maar ik ben nog steeds op zoek naar de toegevoegde waarde van mijn blog voor anderen. 23-Archiefdingen is leuk en ik zal over de voortgang daarvan blijven bloggen, maar ik wil graag meer doen dan dat- maar dan wel over een onderwerp waar ik iets over te melden heb en wat ook voor derden interessant is.

Tijdens recente gesprekken met Janaca, Joost, Elio en - via Twitter- met Davied blijkt dat zij allemaal graag willen weten wat er in het project NA4all allemaal gebeurt en waar wij tegenaan lopen. Pogingen om ons interne NA4all blog extern te maken strandden in het verleden steeds op het verkrijgen van toestemming. Ik vraag me nu steeds meer af of mijn blog daar misschien een rol in moet spelen. Ons interne projectenblog is toch vooral een 'weetjes en update'-blog...is het niet leuker voor geïnteresseerden om mijn persoonlijke ervaringen en onzekerheden over de voortgang te lezen- en op deze manier van ons project te leren? En is dat dan waar mijn blog- naast 23-Archiefdingen en persoonlijke beslommeringen- over zou moeten gaan? Ik ben er nog niet over uit..

Waar ik in ieder geval wel verheugd over ben, is dat na een aantal jaren de wens tot kennis delen en samenwerken in het archievenveld er kennelijk weer is. Dat werd mij in de gesprekken tenminste bevestigd. En ik ben ook meer dan bereid om open en eerlijk onze ervaringen met andere archieven/ erfgoedinstellingen/ ambtenaren te delen- uiteraard wel graag in de vorm van een dialoog, zodat wij ook kunnen leren van anderen. Ook wij hebben de wijsheid niet in pacht en ik denk dat krachtenbundeling op deze wijze de beste manier is om de ontwikkeling op internet en in de maatschappij op een goede manier het hoofd te kunnen bieden.


(foto:'Sharing' van ryancr)

Let's get the party started...again!

Nog nauwelijks bijgekomen van de afronding van de pilot vorige week was het vandaag alweer tijd voor een kick-off. En eerlijk gezegd was ik er best een beetje zenuwachtig voor. De vorige groep, die was klein, het waren vrijwillige deelnemers en het was een pilot. Er mochten dingen fout gaan, het publiek was vergevingsgezind.
Maar nu... nu is het voor het 'echie' , met een groep van 43 man en vrouw. Dat vergt sowieso meer logistiek en regelwerk. Maar los daarvan werd ik vooral geplaagd door de onzekerheid of het enthousiasme, de mentaliteitsverandering en de saamhorigheid die de pilot voortbracht ook hier zou gaan lukken.

Tijdens het eerste deel van de aftrap bleef dat onzekere gevoel... het bleef allemaal een beetje stilletjes. Gelukkig herinnerde ik me, napratend met Archief Online, dat dat bij de pilot ook zo was. En daar kwam de omslag bij het praktijkgedeelte van de kick-off.

En gelukkig bleek dat ook hier het geval. Toen ik, al rondlopend, op de verschillende plekken iedereen - cursisten èn coaches- enthousiast aan de slag zag met de eerste 3 dingen en het reageren op de 23-Archiefdingen blogposts... wow! Op dat moment was alle onzekerheid in één klap voorbij. We gaan, ook met deze groep, 4 mooie maanden tegemoet!

Maandag beginnen we ècht, met de vrijgave van de Dingen #4 en #5 over RSS, de eerste coacheskoffie van deze ronde, de eerste aankondigingsmail èn de eerste maandagmiddag inloopsessie in de trainingsruimte. Let the party get started-again!


(foto: Party time! / Tiempo de Fiestas door pasotraspaso)

Vielen Dank für die Blumen...

Gistermiddag 12 uur was de deadline voor alle deelnemers aan de 23-archiefdingenpilot bij het Nationaal Archief. Het hele weekend was er nog druk getwitterd, gechat en vooral geblogd door diverse cursisten om deze deadline nog te kunnen halen. Gedurende de ochtend werd ik per Twitter, mail en IRL bliksembezoeken van 100% Archivist keurig op de hoogte gehouden wanneer de laatste collega's over de eindstreep kwamen.

Een mooie einduitslag:
We begonnen met 31 mensen. Daarvan waren er gaandeweg het programma 4 afgevallen vanwege nieuwe werkgevers en (helaas) langdurige ziekte. Van de overgebleven 27 deelnemers hebben 20 vóór de deadline de eindstreep gehaald- en verwacht ik dat nog eens 4 mensen in afzienbare tijd gaan finishen.

De afsluitende bijeenkomst was wat mij betreft echt 'the icing on the cake': veel enthousiasme, interactie, goede discussies en een goede, opgetogen sfeer. Zelfs de directeur, die de certificaten kwam uitreiken, voelde dat er iets bijzonders gebeurd was in de groep en gaf aan, hoorde ik later, dat hij nu zag dat dit programma niet alleen iets doet voor de benodigde kennisopbouw in de organisatie, maar ook voor de al zo lang gewenste cultuuromslag...

Bovenstaande punten, gecombineerd met mijn persoonlijke bevindingen (zie mijn blogpost over Ding #23), zorgden ervoor dat ik mij al zeer beloond voelde. En daar bovenop kwam nog die prachtige bos bloemen (zie foto) die ik als dank ontving. Ik werd er echt een beetje stil van. Wat ik tegen de directeur zei toen hij mij de bloemen overhandigde, meende ik oprecht: "dit had echt niet gehoeven, ik heb het heel erg graag gedaan!" Maar via deze weg nogmaals aan allen: hartelijk dank voor jullie inzet- en die prachtige bloemen natuurlijk!

#23 Evalueer wat je in de afgelopen tijd hebt geleerd

Ik ruik de finish... En het ziet er naar uit dat veel mensen met mij de finish gaan halen- of al gehaald hebben. Chapeau!

Voor mij was de pilot waarschijnlijk om heel andere dingen spannend dan voor de anderen. Op Netvibes en Footnote na heb ik weinig nieuwe dingen geleerd tijdens de cursus. En stiekem ben ik daar blij om, want dat houdt in dat ik het spelen op internet, ook vóór deze cursus, nog niet verleerd was. Wat het voor mij spannend maakte: gaat het 23-Archiefdingenprogramma werken voor het Nationaal Archief? Wat ik hoopte, was dat het op individueel niveau enthousiasme voor (en nieuwsgierigheid naar) web 2.0 zou creëren, een aantal concrete ideeën voor web 2.0 toepassingen voor het Nationaal Archief zou opleveren en- last but not least- een groepsgevoel zou geven en de zin om er, ook na de cursus, gezamenlijk mee aan de slag te gaan en het vonkje daarmee over te dragen aan de rest van de organisatie.

Hoewel de pilot nog niet helemaal ten einde is, durf ik toch wel te zeggen dat we deze doelstellingen gehaald hebben. In de eerste helft had ik er nog een beetje mijn twijfels bij: de aftrap was goed, maar daarna zakte het door alle drukke dagelijkse bezigheden van iedereen nogal in. Na de 'zomerstop', met het inzetten van de maandagmiddagklasjes en het versturen van de wekelijkse mails merkte ik dat er langzaam maar zeker iets veranderde. Het onderwerp begon meer te leven op de werkvloer en ik merkte met name op de opening van de dNA trainingruimte dat er echt wat veranderd was. Misschien heb ik het verkeerd, maar ik kreeg het gevoel dat de deelnemers en coaches die die middag aanwezig waren, enthousiast en trots waren en dat ze onderling een ‘we know’ uitstraalden en kwinkslagen maakten, die de anderen zichtbaar nieuwsgierig maakten naar het programma. Ik kan jullie niet vertellen hoe blij ik was dat te merken!

Inmiddels ben ik druk bezig met het verwerken van alle feedback in een herziene versie van de 23-Archiefdingen, zodat de eerste 'echte' groep, die 2 november van start gaat, meteen kan profiteren van de resultaten van de pilot. Gelukkig hoef ik het vervolg niet alleen te doen: alle coaches hebben unaniem aangegeven dat ze graag door willen met coachen van de volgende groepen.

Aan alle coaches en deelnemers aan de 23-Archiefdingenpilot bij het Nationaal Archief: hartstikke bedankt voor jullie enthousiasme, betrokkenheid, gezond-kritische blikken en inzet in deze toch hectische tijden binnen het Nationaal Archief. Zonder jullie was de pilot nooit zo’n succes geworden. Ik hoop dat jullie het net zo leuk hebben gevonden als ik en dat je doorgaat met het ontdekken van al het moois dat internet te bieden heeft. En ik hoop ook dat jullie kunnen en willen helpen om onze collega’s – en daarmee het Nationaal Archief- een stapje verder te brengen richting een echt digitaal Nationaal Archief, waar web 2.0 mijns inziens ècht in thuis hoort. Ik ben ongelooflijk trots op jullie!

(foto: Photo finish! van Telstar Logistics)

Onverwacht kadootje: The White Lies in Desmet

Het begon met een tweet van 3voor12, vanmiddag om 15 uur: "Pssst... er zijn een paar gastenlijstplekken vrijgekomen voor The White Lies, vanavond om 19:00 in Desmet." Snel geklikt op de bijbehorende link en... gelukt! Dus stond ik om strak 19 uur met vriendinnetje S en 148 andere mensen in de zaal te luisteren naar Eric Corton en daarna The White Lies zelf. Op Pinkpop gemist wegens drukte in de tent, Paradiso uitverkocht, Concerto lukte niet... en nu dan toch eindelijk. Gratis. Intiem. Wauw. Volgende week woensdag en donderdag wordt het uitgezonden op 3FM.

#22 Archief 2.0 en de toekomst van archieven

Ik ben al een tijdje lid van de Archief 2.0 community en inmiddels goed bevriend met de twee 'founding fathers', Christian en Luud. Ik draag de community en het idee erachter een meer dan warm hart toe, omdat volgens mijn bescheiden mening een mentaliteitsverandering in het veld èn meer samenwerken, discussiëren en kennis delen noodzakelijk is om als archiefdiensten door te ontwikkelen en te 'overleven' in de hedendaagse (informatie-) maatschappij.

Bemoeial als ik ben, bemoei ik me dus ook hier met allerlei 'randverschijnselen' (studiedag, huisstijl, tot stand koming archiefwiki, deze cursus) binnen de community om dat gedachtengoed te bevorderen. Inmiddels ben ik dan ook tot 'medebeheerder' van de Archief 2.0 site gebombardeerd- voor wat dat waard is dan, want heel eerlijk gezegd: ik gun mijzelf nauwelijks de tijd en aandacht om met die site bezig te zijn. Ondanks de RSS-feeds die erop binnenkomen, en ondanks mijn grote voorliefde voor alles wat met online te maken heeft. Een rare tegenstrijdigheid, en ik ben er nog niet uit hoe het komt. Heeft het te maken met het feit dat ik geen archievenmens in hart en nieren ben, maar meer een simpele marketeer met de onverklaarbare drang de wereld te laten weten wat voor prachtige, relevante collectie we hebben? Vind ik de vorm en boodschap belangrijk, maar de inhoud stiekem niet? Heb ik het idee dat ik aan de discussies niets wezenlijk inhoudelijks heb toe te voegen en dat niemand op mijn mening zit te wachten? Het is tijd voor een beetje zelfreflectie op dit gebied, vrees ik.

Hoe het ook zij, het mag duidelijk zijn dat ik de ontwikkeling naar een Nationaal Archief 2.0 heel erg belangrijk vind. Laagdrempelig contact met de klant, het voor iedereen doorzoekbaar maken van de collectie op een eenvoudige manier, onze prachtige collectie bij zoveel mogelijk mensen onder de aandacht brengen en hen enthousiasmeren, betrokkenheid creëren... het zijn allemaal stokpaardjes die ik in de tijd dat ik hoofd Communicatie en Marketing was al bereed- en die met een archief 2.0 weer iets meer onder handbereik komen. Mijn grootste zorg is de mate waarin de organisatie straks in staat is om het technische hulpmiddel, dat in 'mijn' project NA4all tot stand komt (infrastructuur, website, dienstverlening) in te zetten en een ècht archief 2.0 te worden. Het valt of staat met de bereidheid en de capaciteit van medewerkers en management om hier oprecht een succes van te willen maken . Daarom ben ik ook zo blij dat we intern deze cursus kunnen en mogen volgen- en ik ben nog blijer om te zien dat deze pilot wat mij betreft in ieder geval geslaagd is- maar daarover in mijn volgende blogpost meer.

(foto: 'collaboration' van ChrisL_AK)

#21 Footnote, een sociaal archiefnetwerk

Ik moet het eerlijk bekennen: het Footnote-ding was, van alle 23 Dingen, de enige die ik nooit echt goed bekeken had. Raar eigenlijk: ik heb het voorbeeld van Footnote als mogelijkheid voor archieven om (op commerciële manier) je collectie te laten digitaliseren en ontsluiten vaak aangehaald in presentaties over mijn project. Maar zoals de meeste van mijn collega's waarschijnlijk wel weten, ben ik volgens mij één van die uitzonderingen in het archief die geen grote persoonlijke passie voor geschiedenis heeft. Of zoals ik in mijn reactie aan Rob schreef bij het Genealogie-ding: ik leef vandaag en kijk naar morgen, maar zelden achterom.

Terug naar Footnote: waar begin je je zoektocht op een website, waarvan je meermalen leest dat je er gemakkelijk in kan verdwalen? In mijn geval begon ik- hoe klassiek- met het zoeken op mijn geboortedatum. Verreweg de meeste resultaten waren records uit de burgerlijke stand: mensen die op mijn geboortedatum gestorven waren, maar (confronterender!) ook heel veel mensen die op dezelfde dag geboren zijn, maar inmiddels overleden. Dat laat je wel even stilstaan bij je eigen sterfelijkheid, zeg! Jammer dat bij dit soort persoonlijke informatie nog weinig anders beschikbaar is dan het record zelf- in ieder geval bij mijn geboortedatumgenoten. Geen herinneringen, foto's of andere aankleding dan de tijdbalk, waarop de geboorte- en sterftedag van de betreffende persoon in het licht van de wereldgeschiedenis is gezet. Wel een handige tool trouwens, maar dat terzijde.

Ik ging maar snel op zoek naar iets vrolijkers: een krant van mijn geboortedag. En kwam uit bij de Poughkeepsie Journal. Grappig: de ouderwetse advertenties en prijzen, maar ook verrassend actuele berichten op de voorpagina: een Q&A op de voorpagina over hoe groot de milieuverontreiniging is door fosfaten in wasmiddelen, bemoeienis van Amerika in het midden-oosten en een ooggetuige aan het woord over de moord op Sharon Tate, waar Ingmar vanmorgen in zijn blog ook aan refereerde. Toeval bestaat niet!

Ik geef toe, het was slechts proeven aan de site, maar ik heb na wat verder heen en weer klikken nu wel een redelijk beeld van wat Footnote te bieden heeft. Wat kunnen wij als archiefdienst er nu van leren? Allereerst: het centraal stellen van de collectie, de werkelijk prachtige viewer om documenten te bekijken en te bewerken- de user generated content en web 2.o tools zijn op een heel vanzelfsprekende en laagdrempelige manier in de viewer (of eigenlijk in de hele website) verweven. Inspirerend op vele manieren- het begint in mijn hoofd meteen te borrelen. De samenwerking met Facebook- geweldig! Wat ik wel als valkuil zie, is de enorme omvang en daarmee ook het risico dat mensen overloaded worden en verdwalen. Maar die valkuil weegt niet op tegen al het moois dat Footnote te bieden heeft. Het lijkt me, naast Flickr, één van die sites waar we met onze collectie naar toe moeten, want een vergelijkbare Nederlandse variant bestaat volgens mij nog niet. De vraag is ook in hoeverre dat nodig is, als er al zo'n prachtige internationale site bestaat...

Ik ga later zeker nog eens verder snuffelen. Zou het geschiedenisvirus mij via Footnote dan alsnog te pakken krijgen?

(foto: 'Footnotes' van nickjohnson)

Google Reader in ere hersteld

Ik vind Netvibes inmiddels een fantastische RSS-reader, met die tabs en de mogelijkheid om een magazine-uiterlijk aan bepaalde rubrieken mee te geven. Hij heeft voor mij echter nog steeds 2 nadelen: ik vind het niet erg gemakkelijk om snel door berichten heen te scrollen en er is voor de iPhone geen fatsoenlijke app te verkrijgen (ik heb m althans nog niet gevonden) om 'm uit te lezen. Met abonnementen op sites die soms wel tot zo'n 15 berichten per dag plaatsen (mashable, nextweb, gizmodo)levert dat nog weleens wat frustratie op. Ik merkte ook dat ik daardoor vaker geneigd was om alles maar in één klap te markeren als gelezen.

Toen ik gisteren van Timmietovenaar zijn gedeelde Google Reader items voor de 23-Archiefdingen ontving, besloot ik om maar het beste van twee werelden te gaan combineren: de werkgerelateerde feeds via mijn Google Reader (die via de iPhone ook in de trein en op allerlei andere plekken goed uit te lezen is), de voor mij inspirerende feeds op gebied van kunst en muziek via Netvibes. Ik ben benieuwd of dat gaat werken...

(foto: newspapers (Tehrān) door birdfarm)

#20 Muziek online beluisteren in een sociaal netwerk

Ha, één van mijn favoriete onderwerpen: online muziek! Als liefhebber van (alternatieve) muziek ben ik altijd op zoek naar nieuwe muziek en naar concerten van artiesten die ik leuk vind. Tot ik Last.FM ontdekte, waren mijn belangrijkste bronnen Kink.fm en de 3voor12 luisterpaal, recensies in Oor (papieren magazine)en de luisterpalen bij Concerto in Amsterdam op regenachtige zondagmiddagen. Met de ontdekking van Last.FM veranderde dat.

De eerste ontdekking was, dat ik door mijn favoriete bands in te voeren, de hele dag muziek kon luisteren die ik leuk vind zonder al dat dj-geouwehoer er tussendoor.Daar bestaan ook handige addons voor, zoals bijvoorbeeld Fire.FM voor Firefox. Vervolgens ontdekte ik de Recommendations-functie, zoals in Ding #20 beschreven staat. Geweldig om op deze manier nieuwe bands en muziek te ontdekken. En vervolgens begon ik mijn muziekbibliotheek te delen met gelijkgestemde zielen uit mijn omgeving, wat ook een mooie manier is om nieuwe muziek te ontdekken.
En toen...
werd Last.FM een betaalde dienst in Nederland. Ik was er echt zwaar door teleurgesteld, en riep ook tegen iedereen die het horen wilde dat ik pas een abonnement zou nemen als ook de iPhone app voor Last.FM naar Nederland zou komen. (want ook die is -tot de dag van vandaag- niet verkrijgbaar).

Na mijn 30 gratis tracks ging ik dus op zoek naar een nieuwe online muziekcommunity en liet Last voor wat het was. De enige plek waar je in Nederland naast streaming radio dan zo'n beetje terecht kan is Blip, maar daar was ik echt niet kapot van. Vervolgens las ik online over de nieuwe muziekdienst Spotify. Die leek me fantastisch, maar daar was in Nederland alleen maar aan te komen via een obscure workaround die een week werkte en dan ververst moest worden. Nu houd ik best een beetje van hobbyen achter mijn computer, maar dit ging me echt een stap te ver. Van die discussie leerde ik wel, dat het probleem vooral zit in de 'licensing'in Nederland. En dat alle muziekdiensten à la Last en Spotify waarschijnlijk tegen hetzelfde probleem aan zouden lopen. Daarom heb ik uiteindelijk toch maar eieren voor mijn geld gekozen en een abonnement op Last.FM genomen. En ik moet eerlijk zeggen: het voelt bijna als het terugvinden van een oude vriend.

Toepassing van online muziek in het archief? Ik zie de directe toepassing niet zo 1-2-3. Het enige wat we ervan kunnen leren, is hoe de geweldig eenvoudige (zoek) interface van Last werkt- en hoe we hier ons voordeel in onze eigen zoekmogelijkheden mee kunnen doen. En we kunnen nadenken over hoe we recommendations in zouden kunnen zetten om onze bezoekers op nieuwe ideeën te brengen.

(Foto: één van de bands die ik door Last.FM heb ontdekt: Tindersticks, hier gefotografeerd door pieter.morlion)

#19 Sociale netwerken en wat er in te doen is

Ik ben nooit een voorloper geweest op het gebied van sociale netwerken, maar zo zoetjes aan is er wel een aardige verzameling netwerken waar ik lid van ben. Ik zeg expres 'lid van ben', want actief ben ik er niet echt.

Hoe gaat het meestal in zijn werk? Ik krijg een uitnodiging van één of ander netwerk waar ik nog niet eerder van gehoord heb. Vervolgens denk ik 'Ik ben al lid van genoeg van die clubs' en negeer de uitnodiging. Waarna ik in de dagen/ weken erna nog een stroom uitnodigingen krijg voor datzelfde netwerk en er in mijn RSS-feeds steeds meer over lees- en ik me toch weer laat overhalen. Zo ging het bij Schoolbank, Hyves, LinkedIn, Twitter, Facebook, MynameisE.. en zo kan ik waarschijnlijk nog wel even doorgaan. Eén van de dingen waarvan ik mij herinner dat ik er bewust 'nee' tegen gezegd heb, is Plaxo Pulse. Niet echt een sociaal netwerk, meer een 'beheer je contactgegevens op één plek online'.

Zoals gezegd ben ik niet zo heel erg actief op mijn sociale netwerken. Ik plaats zo af en toe een statusupdate op LinkedIn of Facebook of reageer op berichten van anderen. Ik vind het -zeker met de iPhone apps- wel een handige manier om op de hoogte te blijven van het wel en wee van vrienden en kennissen die je normaal gezien niet zoveel spreekt. Een mooi voorbeeld: een paar maanden geleden las ik in de www op Hyves van een vriendin dat ze zwanger is van haar tweede kindje en vertelde dat aan mijn partner. Toen deze vervolgens de man van die vriendin een paar dagen later aan de telefoon had en hem feliciteerde met de gezinsuitbreiding, viel het helemaal stil aan de andere kant. De arme jongen was, onwetend van de Hyves-aankondiging, net begonnen met een rondje bellen om het blijde nieuws te vertellen... bleek (bijna) iedereen het dus al te weten!

De belangrijkste reden dat sociale netwerken, andere online communities en ook fora voor mij niet zo goed werken, is dat ik niet echt een (of meer) allesoverheersende liefhebberij(-en) of Grote Helden heb. Als ik zie hoe mijn partner, dol op alles wat met audioapparatuur te maken heeft, online fora uitpluist, discussies voert, etc. , dan ben ik weleens jaloers. Ik ben meer een grazer, op zoek naar die informatie die ik op dat moment voor iets specifieks nodig heb, en daar blijft het ook bij. Alle BN'ers, politici en special interest Hyves ten spijt.

Tegelijkertijd weet ik ook dat ik niet representatief ben voor de Nederlandse - of wereldbevolking, en omarm ik voor het NA het principe' probeer je publiek daar te bereiken waar ze al zijn' ten volle. Sterker nog, ik denk dat het op den duur belangrijker is om tijd en moeite daarin te stoppen dan in het promoten van je eigen website. Daarom vind ik het ook zo belangrijk dat we met zijn allen deze 23-Archiefdingencursus volgen!

(foto: 'Us in a circle' van dukejeffrie)

#18 Catalogiseer je boekenkast met LibraryThing

LibraryThing is een ding waar ik al een half jaar voordat ik aan de 23-Archiefdingen begon een account had aangemaakt en een deel van mijn boeken heb ingevoerd. Ik heb zelfs de iPhone app op mijn telefoon staan.

Toch doe ik te weinig met LT. Ik hou wel erg van boeken en lezen, maar op de één of andere manier stokt het invoeren in LT voor mij steeds. Waarschijnlijk omdat ik geen goede mogelijkheid heb om met mijn computer voor de boekenkast te gaan staan ofzo, of omdat veel boeken leen in de bieb en bij vriendinnen en dan vergeet ze in te voeren.. Jammer, want volgens mij werkt het met LT net als met Last.FM: het wordt pas leuk als je een goed profiel hebt, bij andere mensen kunt zien wat ze lezen en verrassende recommendations krijgt. Ik neem mezelf dan ook steeds voor om er wat meer mee te doen, maar ja... kennelijk besteed ik mijn tijd liever aan andere zaken.

Wat ik wel gaaf vind, is dat NAlibrary nu gaat kijken om, net alsbijvoorbeeld de bibliotheek van het Vredespaleis, de bibliotheekcollectie via LT te ontsluiten. Dat zal een aardige klus zijn, maar ik denk ook een hele mooie kans om deze collectie op een andere manier en bij een ander publiek onder de aandacht te brengen. Hulde voor NAlibrary en TimmieTovenaar!

#17 Genealogie 2.0

Ik zal er maar eerlijk over zijn: van alle onderwerpen in de 23-Archiefdingen heb ik met dit onderwerp echt het minste. Niet voor niets duurde het heel erg (te) lang voordat ik aan deze blogpost begon.
Uit professioneel oogpunt zie ik absoluut de meerwaarde van onze collectie voor genealogen, en de noodzaak om er goed over na te denken hoe we deze grote (online) groep zo goed mogelijk bedienen en met hen in contact komen. Ik vind het ook om die reden goed dat er een genea-Ding in de dingen zit. Maar persoonlijk heb ik helemaal niets met het onderwerp. Meer ga ik er ook niet over zeggen, geloof ik.

#16 Ontdek wat YouTube video te bieden heeft

YouTube en Vimeo.. ik maak er lang niet zoveel gebruik van als sommige mensen om mij heen. Ik vind het echt een prachtig voorbeeld van een sociale mediacommunity (Youtube dan). Maar ik heb geloof ik niet zoveel met het hoge 'homevideo' gehalte van het gros wat er te vinden is. Ik kan er ook nooit zo goed mijn weg in vinden. Net zoals ik niet zo heel goed was in doelloos rondsurfen toen ik net op internet zat, ofzo.

Ik gebruik YouTube wel om soms gericht bepaalde fragmenten op te zoeken of -via Facebook- muziek met mensen te delen als ik een bepaalde song mooi vind. Let wel: als ik de song mooi vind, niet de bijbehorende videoclip. Ik moet eerlijk bekennen dat die me weinig interesseert en dat ik die vaak ook nooit eerder heb gezien.

Hoewel ik er privé dus niet zoveel mee heb (en zelf ook nooit een video heb gemaakt, ge-edit of geuploaded) zie ik voor archieven wel legio mogelijkheden om via dit kanaal een nieuw publiek te bereiken. Voor RHC's en een archief als Beeld en Geluid om ook hun eigen bewegend beeldcollectie te tonen, voor het Nationaal Archief (helaas zonder eigen bewegend beeldcollectie) zijn er ook mogelijkheden te over, zoals ik al schetste in mijn vorige blogpost. Daar is en wordt ook al driftig gebruik van gemaakt: zowel de dNA film staat in twee delen op YouTube als verschillende filmpjes rondom de expositie in New York.

O, en the finest hour van mijn project, de ondertekening van mijn projectplan door het MT, is op beeld vastgelegd en via YouTube te bekijken, kijk maar eens in de rechterbalk onderin. Zou ik het toch bijna vergeten, zeg..

#15 Podcasts: radio waar en wanneer jij wilt

Al sinds ik met iPods 'speel', abonneer ik me regelmatig op podcasts en vodcasts- dus dat is waarschijnlijk sinds een jaar of 4, 5. Mijn eerste iPod was zo'n klassieke iPod Shuffle als op de afbeelding, waarbij het altijd weer een verrassing was of je nu muziek of een lezing voorgeschoteld kreeg. Afhankelijk van mijn interesse en focus van dat moment heb ik me beziggehouden met: psychologie-, marketing-, sport- (Podrunner, een hardlooppodcast is een echte aanrader, evenals de helaas niet meer vrij verkrijgbare Start2Run Podcasts van de Vlaamse Radio) en muziekpodcasts. Maar ook John Cleese heeft bijvoorbeeld een podcast die erg leuk is voor wat verloren minuutjes in de trein. Op dit moment val ik, net als Yvette, regelmatig (bijna) in slaap bij een podcast- maar in mijn geval gaat dat dan om podcasts van Meditation Oasis. Misschien is mediteren liggend in je bed met het licht uit vlak voordat je gaat slapen ook niet zo'n heel handige keuze... (ahum)

Voor het Nationaal Archief zie ik podcasts vooral als middel om context te kunnen bieden bij de collectie en bij onze instelling- en voor kennisdeling. Er vinden meerdere lezingen, workshops, presentaties etc. per jaar plaats die voor een veel groter publiek interessant kunnen zijn dan uitsluitend die mensen die bereikt worden via de (soms toch wat incrowdachtige) bijeenkomsten zelf. Door vooraf goed na te denken of en op welke wijze je zo'n presentatie of lezing (podcast, vodcast, YouTube, combinaties met Slideshare etc.) in kunt zetten kun je slim je 'content hergebruiken'. Het vereist wel een heel andere manier van nadenken over je activiteitenkalender dan we tot nu toe gewend zijn. Het moge duidelijk zijn dat ik dan ook een groot voorstander was van het voorstel van Yvette om de Ketelaarlezing van dit jaar als podcast op te nemen en op de website aan te bieden.

Ik denk zelfs dat we nog wel wat verder kunnen gaan, als de ambities (en daarmee mensen en geld) er zijn: podcasts en vodcasts maken over bepaalde onderwerpen of in een serie. Schrijvers die vertellen of worden geïnterviewd over hun zoektocht in het Nationaal Archief bijvoorbeeld. We droomden jaren geleden al over een soort 'Museumschatten' of 'Beeldenstorm' voor archiefstukken- maar kregen het idee eigenlijk niet goed aan 'Hilversum' verkocht. We kunnen, als we het willen, de verhalen bij onze archiefstukken nu zelf relatief eenvoudig maken. En ze dan aanbieden via YouTube, Vimeo, digitale themakanalen en onze eigen site als vodcast. En daarna ook als mobiele applicatie op de iPhone... ik heb nog genoeg te dromen volgens mij!

De mooiste expo van het jaar...

Afgelopen weekend hadden mijn lief en ik iets te vieren. Ons zestienjarig samenzijn, om precies te zijn. En aangezien het jubileum vorig jaar nogal in de soep was gelopen vanwege een gelijktijdige fotobeurs in Duitsland, besloten we het dit jaar goed te vieren met een weekendje Gent. Een stad die al lange tijd op ons verlanglijstje stond, maar waar nu ook een expositie te zien was die we allebei graag wilden bekijken: 'Portret 1989-2009' van fotograaf Stephan Vanfleteren.

Gent was prachtig, gezellig, fotogeniek, bourgondisch, knus en groots tegelijk... eigenlijk alles wat we ervan hadden gehoopt. Ik ben altijd een beetje verliefd op steden als Antwerpen en Gent, niet in de laatste plaats vanwege de vriendelijkheid en wellevendheid van de Vlamingen zelf. Maar de fotoexpositie overtrof onze verwachtingen.

De zwart-wit portretten van bekende Vlamingen en Nederlanders, een overzicht van Vanfleterens oeuvre uit de periode 1989 -2009, hangen in oud, vervallen pand. Een voormalig wintercircus en garagepand, zo leerde ik van onze Vlaamse collega Tom Cobbaert. Het samengaan van die zorgvuldig uitgelichte en gearrangeerde foto's met die omgeving was onbeschrijfelijk mooi. Voor mij was dit ongetwijfeld de expositie van het jaar! Ik heb geprobeerd met mijn iPhone een serie sfeerbeelden te schieten in die ruimte. De complete set foto's is voor iedereen zichtbaar in mijn Flickr-account.

Ik raad iedereen die nog plannen heeft om naar Gent af te reizen voor 3 december een kijkje te gaan nemen bij deze expositie!

#14 Instant Messaging: blabla of uhhuh?

Instant Messaging is voor mij zo'n beetje de beste uitvinding sinds e-mail en dat meen ik serieus. Ik vind het echt een fantastisch medium om te communiceren, zowel zakelijk als privé. Het combineert het beste van 2, of eigenlijk 3 werelden, namelijk telefoon (direct), sms (discreet) en e-mail (vastleggen van zaken):

• je kunt direct contact leggen, zonder al te opdringerig te zijn;
• je kunt een gesprek met elkaar voeren en direct dingen afspreken;
• je kunt je gesprekken loggen en op die manier de afspraken of tips nog eens nalezen.

Wat ik daarnaast zelf erg prettig vind, is dat je in één oogopslag kunt zien of iemand bereikbaar en beschikbaar is. En hoewel ik niet zo vaak aan een groepschat deelneem, is het redelijk eenvoudig om met meerdere mensen een gesprek te hebben zonder al teveel gedoe of de noodzaak tot aparte apparatuur.

Samen met Twitter en mijn iPhone (waar ik al deze dingen op kan combineren) is chat voor mij inmiddels onmisbaar. Ik merk zelfs - al vind ik dat wel slecht van mezelf- dat ik steeds minder contact heb met bekenden die niet op deze manier 'ontsloten' zijn. Ik stuur ze wel een mailtje af en toe, of plaats een krabbel op Hyves, maar bellen doe ik eerlijk gezegd nauwelijks meer. Ik ben daardoor ook meer geneigd om mijn zieleroerselen online met vrienden en bekenden te delen dan op een andere manier- en daar zit natuurlijk een grote valkuil in.

Los van een goed medium voor privé aangelegenheden en intercollegiaal contact vind ik IM ook eigenlijk een onmisbare contactmogelijkheid met klanten. Naar mate IM steeds meer ingeburgerd raakt in de maatschappij, en reactietermijnen en de verwachtingen daarbij steeds korter worden, kunnen we als archiefdienst niet volstaan met een e-mailformulier en een reactietermijn van minimaal een werkdag. Daarom zal er binnen NA4all een chatmodule worden ontwikkeld voor op de website- en naar ik hoop ook goed gebruikt.

Ik snap de 'angst' bij de studiezaalmedewerker wel, dat men bang is om niet afdoende antwoord te kunnen geven. Aan de andere kant: ik geloof er heilig in dat je een klant ook blij kunt maken als je niet direct het complete antwoord voor hem of haar hebt. En ik verwacht eerlijk gezegd ook dat de groep mensen die via chat contact zoekt, een andere informatiebehoefte heeft dan de huidige studiezaalbezoeker. Maar het is wel noodzakelijk dat je die mensen die per chat contact zoeken, ook volgens de ongeschreven regels van het medium bedient. Daarom vind ik het ook zo belangrijk dat chat in dit 23-archiefdingenprogramma zit- en eigenlijk vind ik dat we er intern bij het NA ook meer gebruik van zouden moeten maken.

#13 Microbloggen met Twitter

Zoveel moeite als ik heb met het bijhouden van een 'gewoon' blog (lees: zo weinig zelfdiscipline als ik heb om een gewoon blog bij te houden), zo gemakkelijk werkt twitteren voor mij. Toegegeven, ik wilde er eerst ook niet aan. Maar na lang aandringen van mijn Archief 2.0 collega's heb ik me er eind vorig jaar toch ook toe laten verleiden. En inmiddels ben ik dus bijna 2.000 (om precies te zijn 1.993) ''tweets', 55 'following' en 92 'followers' rijker- en kan ik Twitter niet meer wegdenken uit mijn dagelijks leven.

Twitter vervult voor mij 2 functies:

• Ik volg vrienden, bekenden en collega's vanuit mijn persoonlijke interesse in hen en in wat ze (zakelijk of privé) doen. Dat privé en zakelijk daarbij door elkaar loopt vind ik niet zo erg en eigenlijk vooral herkenbaar. Mijn privé- en zakelijk leven lopen inmiddels ook als 2 rode draden door en langs elkaar.
• En ik volg nieuwsmakers, trendsetters, favoriete bands, etc. om op de hoogte te blijven van hun laatste nieuws. Een soort vervanging voor RSS dus, maar dan met de mogelijkheid om direct een bericht binnen te krijgen en te lezen- en ook te kunnen reageren als je wilt. Maar Twitter is wel intensiever, dus ik maak een onderscheid tussen wat ik direct wil weten en wat ook wel even kan wachten- die laatste categorie volg ik dan via RSS.

Het eerste moment dat ik me echt realiseerde dat Twitter iets bijzonders was in het web 2.0 landschap, vanwege de ongelofelijke kracht van nieuws in het 'nu', was met het vliegtuigongeluk hier letterlijk om de hoek, in februari van dit jaar. Via Twitter kreeg ik de eerste berichten door, en toen ik op internet ging zoeken was er letterlijk nog niets over te vinden. Dat volgde toen pas enkele minuten later. Dit herhaalde zich nog eens op Koninginnedag. Ik had zelf de televisie niet aan, maar zag via de tweets van Ronald Giphart dat er iets gebeurd was- een fractie nà het moment dat het gebeurde. Dit is voor mij ook eigenlijk de grootste kracht van Twitter- de ongelofelijke snelheid waarmee nieuws zich kan verspreiden.

Er zijn heel veel discussies over wat je nu wel en wat je nu niet via Twitter moet doen- of mag doen- of kunt doen. Vreemd. Ik heb over geen enkel digitaal medium ooit meer gedragsregels en etiquette gelezen dan over Twitter. Nou ja, over e-mail misschien. Ik vind het ook nogal een vreemd fenomeen, eerlijk gezegd. In mijn beleving moet je via Twitter kunnen vertellen wat je wilt- of dat nu over je boterham met kaas gaat of dat het een een live twitterverslag is van een congres dat je bijwoont. Mensen kunnen kiezen om je te volgen. Of niet. En als ze zich storen aan die boterham met kaas, dan volgen ze je toch niet? Zo werkt het met bloggen ook, en met columns in de krant ook... Ik denk overigens wel dat het goed is als mensen zich er meer bewust van zijn dat ze voor de hele wereld publiceren op internet- ook als het over hun werk gaat. Maar dat geldt niet alleen voor Twitter.

Eindelijk... nieuws van het Sivert Hoyem-front

Ik ben een groot liefhebber van Madrugada- en in het bijzonder van de mooie, donkere stem van hun zanger Sivert Hoyem. Helaas is Madrugada na het overlijden van gitarist Robert Buras als band gestopt. Het (lange) wachten was dus op een nieuw solo-initiatief van Sivert Hoyem. Tot mijn vreugde trof ik vanmorgen op zijn website de aankondiging van een nieuwe single aan - met bijbehorende videoclip. Nu is het wachten op het nieuwe album. En een nieuwe Europese tour, ik hoop dat hij Paradiso of het Patronaat gaat aandoen.

Chattool...

Ik moet toch nog eens goed uitzoeken hoe het nu zit met die chattool die hiernaast staat. Ik krijg in Pidgin wel een melding dat er een aanvraag voor een gesprek is, maar kennelijk pas zo laat dat diegene die het aanvroeg inmiddels de kamer alweer verlaten heeft. Dat is vervelend zeg! Sorry voor diegenen die hiertoe een poging hebben ondernomen. En voor diegenen die een poging willen ondernemen: ik ben er echt als het bolletje op groen staat, maar het kan even duren voordat ik reageer. Even geduld aub!

#12 Spelen in de zandbak van de 23-Archiefdingen wiki

Pfoeh! Ik heb mijn eerste wiki-entry ever geschreven. Het ging om de oefening, dus ik heb een stukje tekst getypt over mijn iPhone (tja,je moet wat). Wat vond ik ervan?

Mijn gedachte-impressies:
'Wat staan er nog weinig entries in! Daar heb ik helaas niet zoveel inspiratie aan.'
'Waar moet ik het over gaan hebben? Ik heb echt geen idee...eh.... writersblock...sh*t. Mijn telefoon gaat... ow, misschien is dat wat?'
'Ah, een vertrouwde invoeromgeving: een wysiwyg-editor met bekende knoppen. Het is net alsof je een blogpost aan het schrijven bent.'
'Zo, even snel een stukje tekst typen over mijn telefoon en alles wat daarbij hoort. Dat is snel geregeld.'
'Verwijzingen aanbrengen naar andere entries.. o nee, die zijn er natuurlijk nog niet.Moet ik dan zelf al die entries gaan typen? Met weer verwijzingen naar weer andere entries? Dan ben ik straks 3 dagen bezig met het maken van een complete wiki over smartphones en apps. Ik beperk me dan maar tot verwijzingen naar andere sites. Wikipedia bijvoorbeeld.'
'Poeh, zelfs het aanbrengen van zoveel verwijzingen kost veel tijd zeg.'
'Nog even een leuk YouTube-filmpje erbij, tags aanbrengen... Kind kan de was doen.'
'Zo, save. O wacht, vergeten te ondertekenen.Dan maar even editen. Werkt ook erg intuitief.'

Concluderend: de wikiapplicatie (althans, die van PBWorks, maar ik gok anderen net zo) werkt erg eenvoudig en bekend. Het opzetten van een goede wiki, met veel doorverwijzingen kost wel verschrikkelijk veel werk. Als je een wiki op een structurele manier wilt ontwikkelen, dan moet je daar serieus en dedicated tijd voor inruimen, in ieder geval om de basis neer te zetten. Ik krijg met terugwerkende kracht zeer veel respect voor Tom Cobbaert, die de Archiefwiki heeft opgetuigd.

#11 Ontdek wiki’s en hoe archieven ze kunnen toepassen

Wiki's... Ik kom regelmatig op Wikipedia terecht als gebruiker, op zoek naar informatie. Ik geloof erg in wiki's als instrument om op een laagdrempelige manier kennis te bundelen en over te dragen, en ik geloof ook erg in 'wisdom of the crowds'. Hoewel volgens sommigen het wikiprincipe hier dan weer niets mee te maken heeft...

Hoewel ik dus een warm pleitbezorger ben voor het gebruik van wiki's binnen organisaties, beroepsgroepen of rondom specifieke onderwerpen- ik moet eerlijk bekennen dat ik nog nooit een bijdrage aan een wiki heb geleverd. Zelfs aan de wiki die we binnen mijn project (NA4all) gebruiken heb ik nog nooit een letter meegeschreven- hoewel dat misschien ook logisch is: het is een wiki, gericht op de verschillende soorten softwareinstallaties op de proefomgeving - en daar doe ik als projectmanager bijzonder weinig aan.

Ik weet dat ik in Ding #12 met de billen bloot moet en er in de 'zandbak' toch aan moet geloven. Waarom ik er zoveel moeite mee heb? Ik denk omdat ik het idee heb dat ik niet over enige specifieke kennis beschik die ik kan bijdragen aan een wiki. Ik heb geen liefhebberijen en hobby's waar ik zoveel data bij verzamel, of kennis over heb, dat ik daar een zinnige bijdrage over denk te kunnen leveren in wat voor wiki dan ook. Zakelijk gezien misschien nog wel, vanuit mijn project, of een wiki 'webvaardigheden voor beginners', of vanuit marketing- of communicatieoogpunt- maar daar is het tot op heden nog niet van gekomen.

Ik zie voor wiki's, naast kennisdeling met collega's binnen het NA en binnen het archievenveld, overigens ook een belangrijke rol weggelegd in het bieden van contextinformatie aan klanten- en de mogelijkheid om klanten te laten participeren om onze informatie verder te verrijken met hun eigen kennis. In een aantal gevallen kunnen wiki's volgens mij ook goed gebruikt worden om de collectie nader te ontsluiten. De voorbeelden die in dit Ding worden genoemd zijn goede inspiratiebronnen daarvoor. Maar ook hiervoor geldt: het opzetten kost misschien geen/ weinig geld en kan veel opleveren, maar er is wel een duidelijke visie en investering nodig in de vorm van menskracht om een en ander op te zetten en tot een succes te maken.

#10 Social tagging en Delicious

Ik ben geen fanatieke tagger, en zeker geen sociale tagger. Op fotosites als Flickr ben ik tagtechnisch een 'lurker' (behalve als het om ontsluiten van mijn eigen foto's gaat), tagging games zijn aan mij niet besteed en mijn Delicious-account gebruik ik ook vooral voor privédoeleinden. Het bekijken van bookmarks van anderen (uit een Delicious-account) doe ik uitsluitend toevalligerwijs op websites waar dit in de linker-of rechtermarge staat aangegeven, zoals bijvoorbeeld ons NA4all-weblog of de archief 2.0 ningsite. Voor mij werkt de 'gelezen' functie in Twitter, samen met RSS een stuk beter.

Toekennen van tags aan mijn 'eigen' materialen doe ik overigens wel: ik gebruik het vooral voor mijn foto's, bookmarks (delicious) en mijn to do lijst. Voor dit laatste gebruik ik namelijk Remember the Milk, een to do lijst die je volledig kan sorteren op zelf aangemaakte tags. Erg handig als je de Getting Things Done-methode hanteert.

Ik gebruik 'social tagging' wel binnen mijn project. Op regelmatige basis hebben we binnen het project 'innovatiesessies': bijeenkomsten met een groep mensen, waarbij we de ontwikkelingen op internet en binnen de culturele erfgoedsector toetsen aan het project waar we mee bezig zijn: zijn we nog steeds op de goede weg, of moeten we zaken aan gaan passen? Om de ontwikkelingen te monitoren en te delen, gebruiken we de labels 'NA4all' en 'innovatiesessie' om relevante artikelen die we tegenkomen, te bookmarken. Ik kan mij voorstellen dat dit binnen het Nationaal Archief (maar ook in andere organisaties) breder ingezet kan worden, om zo kennis met elkaar te delen. Daarop doordenkend kan ik me ook nog voorstellen dat je ook breder een NA-account inzet, waarmee je tags kunt delen met het archievenveld of zelfs met (bepaalde groepen) klanten of relaties.

#9 Mijn visie op Web 2.0

Voordat ik projectmanager NA4all werd, was ik een aantal jaren hoofd Communicatie en Marketing bij het Nationaal Archief. Eén van de uitdagingen die mij bezig hield was hoe we van het Nationaal Archief een merk of instelling konden maken, dat breder bekend was, laagdrempeliger en waar veel mensen een persoonlijk binding mee konden hebben. En dan niet alleen de bestaande studiezaalbezoekers, maar iedere Nederlander die geïnteresseerd is in cultureel erfgoed en de Nederlandse geschiedenis.

Er waren wat mij betreft een aantal factoren die dit lastig maakten:

• De manier waarop onze collectie ontsloten is, sluit niet goed aan bij hoe de gemiddelde niet-ervaren Nederlander gewend is informatie te zoeken en te vinden;
• Onze collectie heeft op het eerste gezicht weinig persoonlijke informatie te bieden. Mensen zijn vooral geinteresseerd in onderwerpen die dicht bij huis zijn. Letterlijk: eigen familiegeschiedenis of dat van de stad of het dorp waar iemand woont. Er is op dit vlak best veel te vinden in de collectie, maar het is niet de kern;
• De collectie krijgt vaak pas zichtbare waarde door er contextinformatie aan mee te geven, de documenten an sich zijn vaak lastig te duiden;
• Er is veel geld en inspanning nodig om de collectie op een aantrekkelijke manier bij een groter publiek onder de aandacht te brengen;

Door de combinatie van bovenstaande factoren blijft het beeld dat de gemiddelde Nederlander heeft van het Nationaal Archief diffuus en abstract.

Terwijl ik hiermee worstelde, deden de sociale media langzaam maar zeker hun intrede. En ik zag dat de komst en populariteit daarvan tal van mogelijkheden boden om bovenstaande knelpunten op te lossen:

• We konden nu de collectie en nieuws naar de mensen brengen, op die plekken waar zij uit zichzelf ook al kwamen;
• Liefhebbers verspreiden onze collectie zelfs nog verder dan wij doen en helpen met ontsluiten: ze kennen trefwoorden toe, geven er contextinformatie aan mee, plaatsen afbeeldingen en scans op hun weblog of Flickr-account of bedenken nieuwe toepassingen/ mashups op basis van onze collectie.
• Er zijn nieuwe manieren van interactie, veelal persoonlijk en laagdrempelig. Als we hier op een goede manier aan deelnemen dan levert dit in termen van goodwill, benader-en bereikbaarheid en openheid veel op.
• Het biedt mogelijkheden voor co-creatie: het samen met je publiek ontwikkelen van nieuwe producten, diensten en presentatievormen.

En dat alles tegen relatief lage kosten... het klinkt bijna te mooi om waar te zijn. Er zit ook wel een 'maar' aan... als we het doen, dan moeten we het goed doen en er ook voor gaan. Er voldoende effort in stoppen, mensen inzetten en opleiden om hier goed mee aan de slag te gaan, en bovenal niet te krampachtig proberen om alles wat er vervolgens gebeurt te controleren. Als we een goede strategie uitstippelen hoe we web 2.0 (en web 3.0 en...) in willen zetten en ons hier als organisatie ook aan conformeren, dan is het geen bedreiging maar een hele mooie kans.

Dat is voor mij ook waar deze 23-Archiefdingencursus over gaat: het gaat er niet om dat je precies leert hoe alles werkt, welke hippe hypes er nu zijn of dat je alle dingen van A tot Z perfect uitvoert. Het gaat erom dat je leert dat de digitale wereld continu in ontwikkeling is en dat het goed is deze ontwikkelingen te volgen om te zien wat je ermee kunt. Met als doel zoveel mogelijk mensen op zoveel mogelijk manieren van onze collectie te laten genieten.

Let's jump on our boards and ride the wave! :)

#8 Online kantoortoepassingen en andere tools

Ha! Dit is een nou zo'n web 2.0 toepassing waar ik bijzonder gelukkig van word. Ik gebruik Google docs al een tijdje. In eerste instantie vooral om documenten met mijzelf te delen - lees: er vanaf alle verschillende computers bij te kunnen. Bij mij loopt werk en privé al een aantal jaren door elkaar heen- tegenwoordig wordt dat zo mooi 'het nieuwe werken' genoemd. Ik doe veel werkgerelateerde zaken op andere plekken dan in mijn kantoor en ja, soms doe ik ook privézaken juist op mijn kantoor. Vroeger mailde ik dan altijd mijn documenten heen en weer van mijn Gmailadres naar mijn na-adres en andersom- maar handig is anders. Tot ik dus Google docs ontdekte.

Dat Google docs meer is dan online documentenopslag voor jezelf, dat ontdekte ik in de samenwerking met de andere leden van de Archief 2.0 'denktank' (waaronder Christian, Luud, Tim, Ingmar en Chido) , eerst rondom de Archief 2.0 studiedag, en vervolgens rondom de ArchiefWiki en natuurlijk de tot standkoming van deze cursus. Ik kwam er toen achter dat de kracht van Google docs (en van (groeps-)chat en van de discussiegroepen) vooral zit in de samenwerkingsmogelijkheden die het biedt. Het maakt niet uit waar je bent of wanneer je tijd hebt (nou ja, bij een chat wel natuurlijk), je kunt altijd je bijdrage leveren, de bijdragen van anderen bekijken en met elkaar in gesprek gaan. Voor mij een ideale manier van werken, zeker in dit soort niet-werkgerelateerde (nou ja...) projecten. Vooral de combinatie chatten in een document, die Rob mij een tijdje geleden leerde, is waanzinnig.

Helaas werkt de integratie met de Microsoft desktop applicaties en de NA-huisstijl nog niet zo goed. Dat is jammer, want ik denk dat deze geintegreerde manier van (samen) werken ook binnen een organisatie efficient zou kunnen zijn. Ik heb bij Microsoft op Schiphol gezien hoe zij dat doen, in een Microsoft bedrijfsomgeving (ook gekoppeld met agenda, telefooncentrale, etc) , en een mooiere manier om gebruik te maken van toegepaste ICT- en internettechniek is er volgens mij niet. Helaas blijven het natuurlijk slechts hulpmiddelen: als de mensen die ermee moeten werken er het nut niet van inzien, er huiverig voor zijn of niet weten hoe het werkt, dan houdt alles snel op.

#7 Flickr verder ontdekken… en mashups

Wat zijn die Flickr- mashups leuk...! Eerlijk is eerlijk, ik dacht voordat ik aan de 23-archiefdingen begon (zeker nadat ik zelf de eindredactie had gedaan): zou ik nog zelf ook nog iets verrassends ontdekken met het zelf volgen van de cursus. Het antwoord is dus ja! De verschillende Google Maps mash-ups had ik al eens gezien, maar die Flickr zoekmachine op kleur kende ik nog niet, evenmin als die fotolettergenerator. Leuk èn er bruikbaar als je met vormgevingstechnische zaken bezig bent.

Het lijkt me evident dat archieven gebruik maken van dit soort technieken- 2 kanten op. Enerzijds om zelf hun collecties te ontsluiten met behulp van de (gratis) populaire tools die beschikbaar zijn. Dit kan echt heel erg breed zijn - de voorbeelden die genoemd worden bij dit Ding laten al een scala zien aan mogelijke toepassingen. Maar ik denk dat je met een beetje creatief denken nog veel meer onverwachte en leuke toepassingen kunt bedenken. Het mes snijdt aan twee kanten: het archief hoeft zelf geen (dure) presentatievormen te ontwikkelen, en er wordt gebruik gemaakt van applicaties en technieken die de gebruiker ook al kent. En last but nog least is het ook een manier waarop je verschillende collecties (ook van andere instellingen of individuen) integraal kunt ontsluiten, waardoor nieuwe contexten en inzichten ontstaan.

Anderzijds lijkt het me ook niet meer dan logisch dat archieven API's aanbieden op (delen van) hun collecties, zodat derden deze eenvoudig kunnen gebruiken om mashups mee te maken. Veel archieven zijn huiverig voor het uit handen geven van de controle over hun collectie, maar ik ben ervan overtuigd dat er vooral veel goeds uit kan komen. Los van het feit dat de collecties daadwerkelijk gebruikt en breder verspreid worden - wat volgens mij één van de doelstellingen van archiefdiensten zou moeten zijn- is het een manier om je collectie zonder inspanningen en kosten door derden op nieuwe manieren te laten ontsluiten. En misschien welop manieren waar je zelf niet van had durven dromen!

#6 Flickr- foto's delen

In tegenstelling tot collega's die ook hobbymatig met onze (en andere archiefcollecties) aan de slag zijn ben ik geen veelgebruiker van Flickr. Ik gebruik het wel regelmatig, zowel om beeldmateriaal te zoeken als om foto's op te slaan en met de wereld te delen. Zo heb ik mijn Noorwegen-foto's, die ik met mijn iPhone op vakantie maakte, online gezet in een openbare set, zie ook mijn vorige post. Waarmee ik -geheel onbedoeld- 'ontdekoefening 2' bij dit Ding al had uitgevoerd. Behalve dan dat het geen archieffoto's zijn- en ik ook geen tag '23archiefdingen' heb meegegeven... :)

Mijn laatste 'zakelijke' toepassing was het online zetten van mijn set foto's van het kantoor van Microsoft als inspirerend voorbeeld voor het 'nieuwe werken'. Hiernaar heb ik verwezen vanuit mijn blogpost op het NA4all-blog, dat intern bij het Nationaal Archief wordt gepubliceerd.

Ik heb weinig ervaring met andere online foto opslag- en presentatiesites, een kortstondige affaire met Picasa daargelaten. Maar ik heb -geheel ongefundeerd- het gevoel dat Flickr met name voor het delen van foto's en fotocollecties met anderen het meest geschikt is. Al was het maar omdat het nu eenmaal het populairste tool hiervoor is, en daardoor ook het meeste aanbod en de meeste bezoekers heeft. Zo werkt dat bij sociale media hè, het heeft weinig zin om een Facebook pagina aan te maken als iedereen die je kent op Hyves zit, ook al werkt het misschien 10 x beter.

Voor wat betreft het nut en de noodzaak om als archiefdienst je collectie op Flickr aan te bieden: daarover zijn vele discussies gevoerd. Ik ben een groot voorstander van het aanbieden van (foto-)collecties via dit soort gremia. Daarbij is in mijn beleving (de kwaliteit van) het commentaar en de tags belangrijk- maar minstens zo belangrijk is dat:
a) je je collectie zichtbaar en vindbaar maakt op plekken waar veel mensen komen, die normaal gezien waarschijnlijk niet met jouw instelling of je collectie in aanraking zouden komen;
b) op deze manier je collectie gebruikt- en hergebruikt kan worden, met een olievlekeffect tot gevolg;
c) je een goede mogelijkheid hebt tot het betrekken van, en het in contact treden met, de (internationale) gemeenschap.

Wat mij betreft is dit een methode die we breder gaan inzetten binnen het Nationaal Archief de komende jaren: gebruik maken van online gremia om onze collectie te tonen, te delen en in contact te treden met onze gebruikers.

Weer terug...!

Afgelopen weekend ben ik teruggekomen van drie heerlijke weken in Noorwegen. Met lief, auto en tentje rondtrekken en genieten van alle mooie dingen die er te zien zijn. En vooral onthaasten... je hoort het van alle ervaringsdeskundigen wel voordat je vertrekt, maar pas als je er bent dan begrijp je wat ze bedoelen. Haasten of dingen doen binnen een vooraf vastgesteld tijdsbestek heeft nauwelijks zin in een land met een wegennet als een 2 baans achtbaan, afgewisseld met een grote hoeveelheid ferries en pontjes. Was voor ons allebei erg confronterend op sommige momenten- maar het draagt ook heel erg bij aan het gevoel los te komen van het dagelijks leven met agenda en klok. Het feit dat het maar zo'n 3 uur per nacht donker (of eigenlijk schemerig) was, droeg daar ook aan bij.

Voordat ik vertrok vroeg menig bekende zich ook af of ik geen last zou krijgen van afkickverschijnselen van mijn vrijwel continue online zijn en mijn sociale bezigheden op het web. Ik riep toen van niet, en hoewel dat wel een beetje bluf was, bleek het uiteindelijk gelukkig ook waar. In zo'n totaal andere omgeving en timeframe ben je zo 'los' van je eigen leventje dat je zelfs geen moment aan je RSS feeds, weblog of tweets denkt. Behalve bij de Burger King in Bergen dan. ;) Ik denk dat het genoeg zegt dat ik, zelfs toen we weer thuis waren, mijn computer niet heb aangeraakt tot maandagochtend op het werk.

Maar we zijn weer terug. Naast het puinruimen in fysieke en e- mailboxen en bijkletsen met iedereen houdt dat ook in: weer aan de slag met de 23 archiefdingen. Grappig is, dat van de eerste 5 collega's die ik mijn eerste werkdag sprak, na de obligate vraag 'Hoe was je vakantie?', er 1 over zijn pasgeboren kindje begon en de andere 4 over de 23-archiefdingen. Het algemene gevoel wat eruit sprak was, dat niemand er aan toe was gekomen en dat erg vervelend vond. Ik ga deze week dus niet alleen bezig met de achterstand van mijn eigen Dingen, maar vooral ook nadenken hoe ik de boel weer een beetje kan vlot trekken. Coaches en deelnemers aan de pilot kunnen dus binnenkort een berichtje hierover verwachten.. en tot die tijd kunnen jullie je op Flickr vermaken met mijn eerste vakantiefoto's, geschoten met de iPhone. Qua lichtbeheersing en (het volledig ontbreken van) zoommogelijkheden is het een gebrekkig ding, maar de foto's geven toch best een aardige indruk volgens mij.

Even geen Dingen aan mijn hoofd...

Morgenvroeg vertrek ik samen met mijn lief richting Noorwegen. Heel analoog rondtrekken met auto en tentje. Dat zal wel even afkicken worden, van Gmail, RSS, chat en Twitter. :) Stilte dus ook even aan het Dingenfront.. ik hoop dat alle collega's wel lekker enthousiast aan de gang blijven gaan, er staan leuke dingen op het programma de komende weken.

Aanvulling op Ding #4 en #5

Toch maar eens even goed naar de instellingen gekeken, en een extra vinkje aangezet. De telling op de verschillende tabs binnen Netvibes werkt nu wel goed! En daarmee lijkt het voor mij toch de ideale RSS-reader, ik ga hem direct als startpagina instellen! ;)

Ding #4 en #5: RSS

Ik heb een beetje een haat-liefdeverhouding met RSS. Van alle web 2.0 toepassingen die ik gebruik -en dat zijn er best wat, kwam ik tijdens de eindredactie van de 23-archiefdingen achter- gebruik ik RSS het langste. Eerst met Internet Explorer, toen met Google Reader gecombineerd met iGoogle, en nu dan in Netvibes. Ik heb er, met name voor het innovatieoverleg binnen mijn project, al heel veel aan gehad. Het is een mooi instrument om nieuws en trends relatief eenvoudig te kunnen volgen. Maar eerlijk gezegd kan ik er mijn draai niet echt goed bij vinden, en het aantal sites dat ik volg via RSS is dan ook redelijk beperkt vergeleken met de mensen om mij heen.

RSS geeft mij een beetje hetzelfde gevoel als een almaar volstromende mailbox: je weet dat je er naar wilt (of moet) kijken, maar het ontbreekt je geregeld aan tijd. Gevolg: als je na drie dagen niet checken weer in je Reader komt, dan grijnzen de werkelijk honderden 'ongelezen berichten', je in vette fonts misprijzend aan. Wat vervolgens weer een schuldgevoel veroorzaakt en het gevoel gigantisch achter te lopen. Het vereist - net als bij mailboxmanagement- beslist discipline om het bij te houden, met name in tijden dat het zowel privé als op het werk druk en hectisch is. En die discipline kan ik helaas niet altijd opbrengen..

Om die reden vond ik iGoogle al prettiger om mee te werken dan Google Reader. Die laatste ziet er namelijk ook nog eens letterlijk uit als een mailbox. En omdat ik iGoogle als startpagina heb ingesteld, kom ik er per dag toch al regelmatig. Even snel de verschillende tabs langslopen en scannen ging daarmee iets natuurlijker. Eén weetje: Bij iGoogle wordt een maximaal aantal berichten getoond (meestal 3) en als er nieuwe berichten zijn dan worden de oude vervangen, gelezen of niet. Dat heeft als voordeel dat je nooit ontmoedigd kan worden door grote hoeveelheden ongelezen berichten, maar als nadeel dat je zomaar relevante berichten kunt missen. Nu ik met Netvibes werk, zie ik 'best of both worlds': een prettige startpagina lay out, maar de ongelezen berichten blijven wel in de reader staan. Ik heb inmiddels bijna al mijn feeds omgezet.

Toch is helaas ook Netvibes niet feilloos, althans niet onder Firefox: ik heb gemerkt dat het aantal ongelezen berichten op een tab pas wordt weergegeven als je de tab hebt aangeklikt. Dat is niet handig! Ik wil als ik op de homepage van Netvibes ben zien dat er op mijn tab met 23-Archiefdingencollega's iets gewijzigd is.

Ondanks de geschetste ongemakken vind ik RSS een zeer handig hulpmiddel om op de hoogte te blijven van nieuws over uiteenlopende onderwerpen. Voor mij zijn dat vooral internet- en marketingontwikkelingen, (regionaal) nieuws, muziek en de verschillende weblogs van collega's en andere goeroes. Een deel van mijn feeds wordt overigens zoetjes aan vervangen door Twitterfeeds. Dat werkt voor mij om een onduidelijke reden een stuk prettiger (meer daarover bij Ding #13).

Ik zie grote kansen voor de toepassing van RSS binnen het Nationaal Archief. Als oud-communicatievrouw denk ik dat het goed is om verschillende kanalen naast elkaar in te zetten om (potentiële) bezoekers attent te maken op nieuws vanuit het NA: zoveel mensen, zoveel smaken, en iedereen kan dan kiezen wat het beste bij hem of haar past. Dus zowel een digitale nieuwsbrief, als RSS, als Twitter. En zelfs een mobiele app voor de iPhone, waarbij je het laatste nieuws kunt bekijken. En dit alles bij voorkeur gesplitst naar onderwerp, zodat mensen zich heel specifiek kunnen aanmelden voor datgene wat ze interesseert. De techniek is volgens mij niet zo ingewikkeld: het komt in dit geval vooral aan op de mensen die het moeten gaan opzetten- en bijhouden. Ik hoop dat die door dit 23-Archiefdingenprogramma voldoende geïnspireerd raken om hier verder over na te denken en mee aan de slag te gaan!

Best een beetje trots...

83/365 painfully boring day by Riot Jane

"Mooi template heb je gevonden maar hij is in de 'body' wel wat smal. Daardoor loopt het Youtube schermpje wat over de rand. Beetje experimenteren met de HTML van het template, er is ruimte genoeg aan de zijkanten." Aldus het commentaar van onze cursusleider. Eh... experimenteren met de HTML, juist. De allerbasics van de basics, dat gaat nog net. Maar kolombreedtes aanpassen? Werkelijk geen idee waar dat te vinden.. maar zoals een aantal collega's weet ben ik niet vies van een beetje 'nerden', dus ik ben maar gaan zoeken in de html op 'width' en heb geprobeerd er chocola van te maken.

And guess what? In één keer de goede getalletjes aangepast! Ik had veiligheidshalve uiteraard wel een kopie in het kladblok gemaakt, just in case... maar het bleek niet nodig. Weer een stapje verder in de wondere webwereld. Morgen maar eens verder met Ding #4 en #5. Nu op de 3 voor 12 website nog maar een beetje nagenieten van Pinkpop, wat een mooi feestje was dat!

Even een testje met embedden..

Voor iedereen is dit een volledig overbodige post- behalve voor mij. Voor de eindredactie van de 23-Archiefdingen wil ik namelijk nu alvast weten hoe het werkt met het embedden van een You Tube filmpje in een blog. Zodat ik dat zo duidelijk mogelijk kan omschrijven in de ontdekoefening van die week...

Bij wijze van proef dus maar even een filmpje van een van mijn favoriete bands, Placebo. Volgende week ga ik ze live zien op Pinkpop!

De kop is eraf...

... zowel van het 23-archiefdingenprogramma als van dit blog. Ben druk bezig geweest met het tweaken van de lay-out totdat ik het een beetje mezelf vond. Mooie bloggertemplates trouwens bij Pyzam!

De volgende stap is het plaatsen van widgets, bijvoorbeeld van mijn tweets. En daarna het blog bijhouden- in ieder geval voor dde Toneelschuure 23-archiefdingen. Maar dat wordt later deze week. Nu ga ik me voorbereiden op een bezoek aan de Toneelschuur!

Welkom!

Welkom op dit Blog! Ik gebruik dit blog om het 23-archiefdingenprogramma te volgen- en misschien nog wel meer! ;)