Picasa-perikelen

Vanmorgen ben ik na mijn bezoek aan de kraker op pad gegaan met mijn nieuwe Nikon D60 om -net als iedereen volgens mij- mooie plaatjes te schieten van het Hollandse winterlandschap. Vlak achter de praktijk van de kraker bevindt zich landgoed Elswoud, een landelijk en lieflijk stukje Nederland in het verstedelijkte gebied rondom Haarlem. Het was echt sprookjesachtig en ik heb veel plaatjes geschoten. En zoals dat in de 2.0 wereld gebruikelijk is dus ook via het web delen met mijn dierbaren.

Nou, dat heb ik geweten! Omdat ik voor dit doel een Picasa webalbum wilde gebruiken, zocht ik na het selecteren van de foto's de bulk uploadtool, om zo in één keer vanuit iPhoto mijn album over te kunnen zetten. Wrong! Die tool bestaat namelijk niet. Ja, als plugin voor (je raadt het niet) Internet Explorer, maar niet voor Firefox, Safari of zelfs Chrome. Wat een idioterie. Daarvoor in de plaats heb ik 34 keer naar de locatie van een foto op mijn Mek moeten browsen en deze per 5 foto's moeten uploaden. U begrijpt, mijn geduld werd danig op de proef gesteld.

Maar goed, het is uiteindelijk gelukt. En als ik Picasa mag geloven kan ik het album embedden in dit bericht.. Dat maakt het dan weer een beetje goed. Enjoy!

Winter in Haarlem

Winters Haarlem

De winter is begonnen in Nederland- en hoe! Chaos in het verkeer en op het spoor op de eerste dag met sneeuwval. Gelukkig heb ik daar zelf weinig last van gehad, in tegenstelling tot vriendinnetje S., die volgens mij ruim 3 uur onderweg is geweest van Utrecht naar huis. Het gaf mij in ieder geval de mogelijkheid om vooral te genieten van de prachtige wintertafereeltjes die mij via het treinraam werden voorgeschoteld. Het lukt helaas niet om daarvan met een Foon een fatsoenlijk plaatje te schieten. Lopend van het station naar huis zijn er een paar wel gelukt.



Sneeuw in de stad brengt, zelfs op koopavond, een bepaald soort rust en stilte met zich mee, waar ik heel gelukkig van word.

En de muzikale winnaar is...

... Placebo! Waar Franz Ferdinand het meest enthousiast, energiegevend en groot feest was, Depeche Mode de mooiste show had, was Placebo in Ahoy afgelopen donderdag muzikaal gezien absoluut de winnaar. 'Snoeihard en superstrak' tweette ik al aan het begin van het concert, en dat was ook in de loop van het concert niets teveel gezegd. Het klonk als een klok, al had Brian Molko soms wat moeite om boven de muziek uit te komen.

Wat ik persoonlijk jammer vond, is dat er erg veel werk van Battle for the Sun werd gespeeld en weinig oudere nummers. Ik vind BftS een goed album hoor, maar de felheid waarmee Special K, Every you, every me en Bitter End werden gespeeld smaakten naar (veel) meer. Maar da's een klein minpuntje tegenover heel veel moois. Volgende keer weer!



Nu maar wachten tot het nieuwe jaar, Vampire Weekend en The Editors staan al in de agenda.

Concertweek

Het lijkt wel Sinterklaas...! Door het afgelopen jaar heen kwamen er steeds concertkaartjes voor favoriete bands te koop, maar om de een of andere reden blijken al die concerten zo'n beetje in dezelfde periode plaats te vinden. Nu dus. Vorige week hadden we Franz Ferdinand in de HMH, afgelopen maandag Depeche Mode in Ahoy en morgen Placebo, ook in Ahoy.

Franz Ferdinand maakte net zo'n verpletterende indruk als op Pinkpop. Wat een feest en wat een energie! De cd-opnames doen deze band absoluut geen recht. Een groep mannen die niet alleen verbluffend strak kan spelen, maar ook zichtbaar heel veel plezier beleeft aan het op het podium staan en die zelf net zo genieten als het publiek.



Depeche Mode afgelopen maandag was ook erg goed, maar totaal anders. Strakke show, goed geluid (in de arena tenminste, ik las elders op internet dat dat helaas niet overal het geval was), een goed concert... maar op de een of andere manier greep het me minder dan Franz Ferdinand. Heeft het te maken met het gevoel dat de mannen meer op routine speelden? Of ligt het toch aan de zaal, de HMH is toch een stuk intiemer dan Ahoy natuurlijk.. Ik ben er nog niet achter.



Morgen Placebo.. dat wordt een totaal ander soort concert, verwacht ik. Minder 'feest', meer dramatiek. Maar ook een muzikaal hoogstandje. Mijn lief moest niets hebben van Placebo, tot hij ze live zag spelen op Pinkpop. Ben benieuwd of ze morgen de hooggespannen verwachtingen van hem en mij kunnen waarmaken.