Inspirerend slijterijmeisje

Ik geef toe, ik ben in dit opzicht geen early adopter, er zijn mij echt al velen voorgegaan. Maar ik heb afgelopen dagen dan eindelijk het boek 'Meisje van de slijterij' gelezen. Het boek is geschreven door Petra de Boevere, een ondernemende dame met een slijterij in Zeeuws-Vlaanderen. Ik volg Petra al een tijdje op Twitter, waar zij als @slijterijmeisje door het leven gaat -en niet omdat het een naamgenoot is. Wat mij betreft illustreert zij als beste in Nederland hoe de inzet van sociale media ook (juist?) voor zakelijk gebruik succesvol kan zijn- als je het maar op de juiste manier doet. In haar boek vertelt ze op een aanstekelijke manier haar eigen verhaal, geeft en passant een hele berg tips en last but not least zeer inspirerende voorbeelden waar het gaat om het inzetten van sociale media en je netwerk bij productontwikkeling, marketing en relatie- en klantenbinding. Vooral de verhalen over de tot standkoming van de Zeeuwierjenever en de Meisjesdoos spreken zeer tot mijn verbeelding en dragen bij aan mijn overtuiging dat de netwerkeconomie DE (of in ieder geval MIJN) toekomst is. Daarnaast geeft het boek een mooi overzicht van de ontwikkeling die sociale media heeft doorgemaakt, van de jaren '90 tot heden.

Praten tegen je computer

Ik praat vaak tegen mijn computer- meestal zijn dat minder vleiende
woorden omdat het apparaat minder snel iets doet dan mijn ongeduldige
ego graag zou zien. Vandaag praatte ik echter om een geheel andere
reden tegen mijn computer: de presentatie op afstand over Het Nieuwe
Werken, waarvoor ik in mijn vorige post de software had onderzocht,
vond vanmiddag plaats.

Bij de tests vooraf bleek het het veiligste om de presentatie te doen
in een combinatie van Skype (video en audio) en DimDim (computerscherm
delen voor de Powerpointpresentatie). Waarbij de 'overkant' in de Van
Nellefabriek echter 2 laptops tot zijn beschikking had, had ik er maar
eentje. Dat hield in dat ik tijdens mijn presentatie zelf de zaal niet
kon zien, omdat ik alleen mijn scherm met Powerpoint in beeld kon
houden. Alles wat ik zie op mijn scherm, dat is wat de andere partij
namelijk ook ziet via DimDim- en anders krijg je zo'n raar Droste-
effect.

Het werkte technisch allemaal prima, en er was veel interactie naar
aanleiding van mijn presentatie, maar toch geeft het een raar, beetje
onbevredigend gevoel. Als je met iemand skypet, dan heb je nog het
idee dat je met iemand aan het communiceren bent. In deze situatie
praatte ik voor mijn gevoel echt letterlijk tegen m'n computer aan
(meer specifiek, tegen m'n eigen Powerpointpresentatie), terwijl je
weet dat er zo'n 20 man via een webcam naar je zit te kijken. Niet
alleen dat is weird: ik merk ook dat ik gewend ben om normaal gezien
op mijn publiek te letten, zeker bij zo'n relatief 'klein' gezelschap.
In dit geval miste ik echt de interactie, lichaamstaal en vragende
gezichten die je normaal bij een presentatie wel hebt. Gelukkig was de
discussie/ vragenronde na mijn presentatie wel weer via Skype, zodat
ik de aanwezigen kon zien en er een echte dialoog was. Uiteindelijk
was het beoogde doel dus geslaagd: een bijdrage leveren en
meediscussiëren in Rotterdam - en toch op tijd voor mijn volgende
afspraak.

Terugkijkend vond ik het erg leuk en leerzaam om te doen - en zeker
voor herhaling vatbaar. Maar dan wel met dubbel scherm, zodat ik niet
meer ins Blaue hinein tegen mijn computer hoef te praten!

Het Nieuwe Vergaderen

Soms kun je van de nood een deugd maken... ik was al lange tijd van plan om eens te kijken wat er nu precies voor applicaties op de markt zijn voor online meetings en hoe ze werken. Maar ja, in alle drukte kwam het daar niet van. Tot nu toe dan. Omdat ik voor volgende week ben uitgenodigd om een bijdrage te leveren aan een ronde tafelgesprek over het Nieuwe Werken- en het logistiek onmogelijk bleek om daarbij fysiek in Rotterdam aanwezig te zijn- heb ik mij vanmiddag eens gestort op het onderzoeken van de 'online vergadermarkt'.

Doel van de zoektocht was om tot de keuze van een tool te komen die we volgende week kunnen inzetten. Dat houdt in dat ik allereerst mijn wensen op een rij moest zetten. In mijn geval waren die:

• ik wil een presentatie kunnen houden (Powerpoint of Prezi) en daar mondeling uitleg bij kunnen geven;
• de aanwezigen zien minimaal mijn presentatie in real-time - en misschien ook mij erbij;
• ik wil met de andere aanwezigen contact kunnen hebben, minimaal met chat maar als het kan ook via video-conferencing;
• het is fijn als er integratie is met tools die ik toch al gebruik, bijvoorbeeld Skype- maar een vereiste is het niet;
• ik wil een oplossing die makkelijk te gebruiken is en niet met al teveel ingewikkelde interfaces en schermen, dat werkt niet prettig tijdens een presentatie;
• ik wil het liefst een oplossing vanuit mijn browser: tijd-, plaats- en besturingssysteemonafhankelijk. En als ik wel moet downloaden, dan moet het zowel onder Windows als Mac OS kunnen draaien;
• en omdat ik een echte Hollandse ben, wil ik een goedkope (liefst gratis!) tool. En als ik dan toch moet betalen, dan liever per sessie en geen abonnement. 

Met dit boodschappenlijstje ging ik op zoek naar de mogelijkheden. Daarbij waren mij de volgende applicaties getipt:

• Zoho
• Microsoft Netmeeting
• Netviewer

Zelf vond ik daar nog bij als potentiële kanshebbers:

• Dimdim
• Yugma
• Gotomeeting
• Hermix
• Via3

MS Netmeeting en Hermix vielen voor mij vrij snel af om dezelfde reden: ze zijn volledig met Microsoft Office geïntegreerd, waarbij Netmeeting niet compatibel is met XP. Ik zou het volgende week dus niet eens kunnen gebruiken, al zou ik het willen, aangezien dat op het NA het besturingssysteem is.

Bij de anderen heb ik zoveel mogelijk de demo's (meestal screencasts of presentaties op YouTube) bekeken. En hoe subjectief en politiek incorrect ook: ik kreeg dermate vlekken in mijn nek van de Amerikaanse dame die Gotomeeting presenteerde, dat die ook fluks van mijn shortlist verdween.

Netviewer was de enige Nederlandstalige (althans, slecht vertaalde!) aanbieder. Veel uitleg en commerciële teksten (ook op de commercie gericht trouwens), maar ik kon zo snel geen demo vinden, geen voorbeeldschermen hoe het dan werkt, of op een andere manier een hint hoe het zou moeten werken. Daarnaast is het een applicatie die je moet downloaden- en de gratis versie werkt alleen met Windows.  Ook deze aanbieder verdween van het lijstje.

Via3 ziet er aantrekkelijk uit, maar heeft 2 nadelen ten opzichte van de andere pakketten: er bestaat geen gratis variant.  Er is alleen een 15 dagen 'free trial' periode en daarna betaal je altijd een maandelijkse fee. De goedkoopste variant is weliswaar maar $4,95 per maand, maar dan mis je ook weer wat functionaliteit. O ja, en ook hier moet worden gedownload.

Blijven over Zoho, Dimdim en Yugma. En hier wordt het lastig. Ze hebben alledrie een gratis variant, waarbij het aardig appels en peren vergelijken is. Zo biedt Zoho een gratis 1 op 1 account aan, en Yugma een gratis account met maar liefst 20 participanten kent. Zoho heeft geen video- maar wel audio-ondersteuning, terwijl Yugma een Skype-integratietool heeft. Maar Zoho zou als een veel breder samenwerkingspakket kunnen functioneren (online meeting is maar één van de toepassingen die ze bieden), en dat is natuurlijk ook wel weer interessant.

Dimdim is eigenlijk de enige volledig browsergebaseerde toepassing, voor de andere twee moet je toch een widget downloaden. Bovendien ziet de interface er compleet, maar redelijk overzichtelijk en eenvoudig uit. Op basis hiervan heb ik dan ook een lichte voorkeur voor Dimdim.  Christian heeft Dimdim ook al eens getest en positief bevonden, maar op andere blogs lees ik ook over performanceproblemen, met name op gebied van geluid en beeld.

Kortom: dat wordt even uitproberen en testdraaien! Wie wil er proefkonijn zijn- en met welk pakket? En natuurlijk zijn suggesties voor andere tools, die aan mijn wensenlijstje voldoen, ook altijd welkom!

Lago Maggiore

Wat een contrast! Ging op camping dell' Amici de muziek tot diep na
middernacht door- hier lag de hele camping al in diepe rust toen we
gisteravond rond 22 uur terugkwamen uit het restaurant. Het eten was
niet bijzonder, maar de rode tafelwijn was goed en er zat een grote
Italiaanse familie de 87e verjaardag van oma te vieren, dus we hebben
erg veel lol gehad met bedenken wie nou de zoons en dochters waren en
wie bij elkaar hoorden enzovoort.

Vandaag werden we verrast met een meer dan helderblauwe hemel en
hebben een stuk langs het Lago Maggiore gereden. Kennelijk hadden we
dat een paar jaar geleden overgeslagen bij onze Italiaanse merentocht-
geheel onterecht, zo bleek. We waren allebei zeer aangenaam verrast,
zeker door het pittoreske plaatsje Cannobio, waar we op aanraden van
Ina even rondgewandeld hebben. Bij Verbena hebben we voor de laatste
keer deze vakantie de Ipercoop bezocht en alle lekkere dingen voor
thuis meegenomen. (Sonja en Ina: jullie limoncello en bloem zijn
gelukt en liggen achterin de auto :))

Helaas duurde de terugweg naar de camping langer dan gepland. Er stond
kennelijk ergens een auto in brand op de snelweg, en we werden door de
carabinieri een afrit af geleid, terwijl ze zelf bezig gingen om een
stuk hout in brand te steken en dat dwars over de snelweg heen te
leggen. (???)

Vanavond laatste avondje echte pizza, caffè en arriverderci. Morgen
wacht de Autobahn naar huis en zit onze vakantie er helaas weer op.

En de keuze is gevallen op....

Vanmorgen ontdeden we onze tent van de laatste logerende kikkertjes en
pakten vervolgens in onder onder een zwaarbewolkte hemel met de
vreselijke liedjes van de openluchtanimatie nog in ons hoofd. We
wensten onze eveneens vertrekkende Italiaanse buren 'Bon Viaggio' en
vertrokken richting noorden.

Onderweg op de grote duw- en trekautobaan tussen Florence en Milaan
bedachten we wat we eigenlijk nog wilden, deze laatste vakantiedagen.
Op basis van de weersvoorspellingen en de campinggids is de keuze
gevallen op een camping aan de noord-oostzijde van het Lago Maggiore.
Een stuk frisser en harde wind, maar ook prachtig uitzicht, zon, een
leuke camping en een op het eerste gezicht schattig dorpje, Maccogno.

Morgen blijven we ook nog hier: dagje luieren, beetje rondrijden en op
zoek naar een supermarkt voor de voorraden voor thuis. Als iemand nog
wensen heeft, geef ze dan door! Ik beloof niets, maar mochten we die
supermarkt vinden dan doe ik mijn best!

Relaxen in zon en schaduw

Na een fantastisch, maar wel vermoeiend bezoek aan Rome hebben we het
dit weekend heerlijk rustig aan gedaan: boekje gelezen, gegeten,
gedronken, dat was het wel. Er was wel 1 groot verschil tussen beide
dagen: waar de zaterdag zich op 2 ligbedjes op het strand afspeelde
(wat nog genoeg gedoe was om er überhaupt op te mogen liggen als tent-
in plaats van huisjesbewoner hier), bevonden we ons vandaag vooral in
de schaduw rondom onze tent. Iets met rood en auw en veel aftersun...
Veel meer wil ik er niet over kwijt. :)

Morgen vertrekken we alweer een stuk in noordelijke richting, zodat we
de reis huiswaarts rustig aan kunnen doen en ons vakantiegevoel wat
kunnen verlengen. Het plan is nu om morgenavond in de omgeving van
Genua terecht te komen, maar je weet het bij ons nooit...

Verstuurd vanaf mijn iPhone

Rome in een dag

Ik voel me bevoorrecht: voor de tweede keer dit jaar was ik in la
bella città- zij het nu met een bliksembezoek. Een paar constateringen:
- parkeren bij Laurentina (voor 1,50 per dag) en dan met de metro
verder de stad in is heel erg goed te doen, ook al zijn het in het
verkeer rare jongens, die Romeinen;
- het is in augustus niet alleen erg warm, maar ook opvallend leeg in
de stad. Weinig mensen, geen auto's, geen sirenes... Weird. De enige
plekken waar het druk was, waren de fonteinen (pza Navona, Trevi,
Spaanse trappen);
- na een half jaar voelt de stad nog steeds als m'n broekzak en- is
nog even mooi;
- het eten bij Wanted aan de Via dei Serpenti is ook in de zomer de
moeite waard;
- met bus 110, hoe vreselijk toeristisch ook, zijn de highlights van
de stad (exclusief musea) prima te doen op een dag- ook al zijn we nu,
terug op de camping, compleet uitgevloerd.

En F? Die heeft zijn ogen uitgekeken, heel veel foto's gemaakt en wil
graag nog een keer terug om alles op zijn gemak nog eens te ervaren.
En ook al ben ik weer vergeten om twee muntjes in de Trevi- fontein te
gooien, ik hoop dat ik erbij ben...!

Terug naar de kust

Vandaag zijn we verkast van de Umbrische binnenlanden naar de Maremma-
kust. Campings aan het strand zijn in bijna alle landen groot (en vaak
ook lelijk). Na wat zoeken vonden wij een camping die ook wel groot is
(en daarom gelukkig ook allerlei faciliteiten biedt, want het ligt in
de duinen in the middle of nowhere) maar iets minder lelijk. En wij
hebben het mooiste plekje op het tentenveld, helemaal aan de rand en
met uitzicht op het naastgelegen natuurreservaat. Pescia Romana heet
het plaatsje wat het dichtste bij ligt, geloof ik. De zeewind biedt in
ieder geval flink wat verkoeling, en dat kan geen kwaad met
temperaturen boven de 30 graden.

We blijven hier tot maandag. De komende dagen verdelen we een beetje
over lekker lui niets doen en Rome bezoeken. Dat is hier nog zo'n 80
kilometer vandaan, gok ik, en met de trein vanuit bijvoorbeeld
Tarquinia met 50 minuten te bereiken.

Ik heb zelf Rome dit voorjaar natuurlijk al vrij uitgebreid bezocht
met vriendinnetje S, maar F is er nog nooit geweest. En hoewel ik hem
gewaarschuwd heb dat Rome in 2 dagen, laat staan in 1 dag, echt niet
te zien is, wil hij de highlights toch graag proberen. En ach, ik vind
het zeker geen ramp om voor eventjes terug te zijn in deze heerlijke
stad. ;)

Toscane revisited

Omdat we een paar mooie stadjes hadden overgeslagen tijdens ons
Toscaans verblijf, hebben we die vandaag alsnog gedaan in combinatie
met een ritje rond het Trasimenomeer. Montalcino en Montepulciano
stonden op het program, en al rijdend is daar Pienza aan toegevoegd.

Wat alle drie de stadjes in ieder geval met elkaar gemeen hebben, is
de grote hoeveelheden enoteca's en proeflokalen van de wijnboeren
zelf. Niet zo gek ook, als je bedenkt dat je je in een van de
beroemdste wijnstreken van Italië bevindt. Verder verschilde de
plaatsjes als dag en nacht.

Montalcino is een prachtig soort vestingstadje op het dak van Toscane.
De rocca (het kasteel) vonden wij de moeite van het bezoek niet waard,
ranzig en in de steigers, maar met name de piazza del popolo is erg
sfeervol en het uitzicht overweldigend.

Pienza is een raar plaatsje: Paus Pius II heeft er ooit geprobeerd een
modelrenaissancestadje van te maken, dus in het hart staan een paar
grootse gebouwen- maar verder is het gewoon een kneuterig gehucht met
kleine straatjes. Wel charmant!

Over Montepulciano kunnen we heel kort zijn: op de terugweg in de auto
vroeg F retorisch aan mij: " Wat zou je iemand absoluut afraden om te
gaan bezoeken in Toscane of Umbrië?" Best een paar mooie gebouwen,
maar verder vonden we het sfeerloos en ongezellig. Of zijn we
misschien de afgelopen dagen teveel verwend en vreselijk blasé
geworden?

De plaatsjes rondom het meer die we op de terugweg bezochten, waren
leuk maar niet spectaculair. Morgen gaan we weer op stap, na ons
langste verblijf op 1 camping sinds jaren... Nog een stukje
zuidelijker, richting Rome en terug naar de kust!

@luud: ik heb gelezen inderdaad dat die veldslag van Hannibal hier in
de buurt was... Maar we zijn er eigenlijk verder niet voor op pad
geweest.

@christian: zo'n supermarkt biedt inderdaad altijd een mooi inkijkje
in de cultuur van een land of streek. Los daarvan -zeker in Italië-
kan ik me ook echt verlekkeren aan alle heerlijkheden die men hier
heel gewoon vindt om in een supermarkt aan te treffen. :)

@bill: ik zal es gaan nadenken over een plot en een titel dan. ;)

@karijn: tips als deze zijn altijd van harte welkom.

Gubbio en Assisi

Na twee dagen rust en lezen aan het meer (vanwege wier en horzels
helaas niet in het meer) zijn we vandaag weer een dagje en route
geweest. Op aanraden van Karijn zijn we begonnen met Gubbio, een mooi
middeleeuws stadje, 50 kilometer ten noordoosten van onze camping. Dat
lijkt dichtbij, maar met alle bergroutes (waarbij de een overigens nog
prachtiger panorama's tovert dan de ander) ben je dan al snel een uur
verder. Gubbio is echter, hoewel toeristisch, zeer de moeite waard en
heeft een totaal eigen, beetje sjieke sfeer - meer dan de middeleeuwse
stadjes die we tot nu toe zagen. Oh, en je kunt er ook heel goed de
weg kwijt raken als je geen plattegrond hebt en buiten de gebaande
paden gaat. ;)

Vervolgens zijn we doorgereden naar Assisi- de geboortestad van
Franciscus, patroonheilige van Italië. De route was prachtig, een
smalle en verlaten weg over een soort bergkam heen- maar ook erg
vermoeiend rijden, zelfs voor mijn zeer ervaren chauffeur. Assisi
begon dan ook met heel veel koude cola om weer een beetje bij te komen.

De basiliek ter ere van Francisco/ Franciscus, waar ook zijn graftombe
is, was zeer indrukwekkend. Vanwege de zeer vele fresco's (onder
andere van Giotto) , de 3 op elkaar gebouwde lagen, maar vooral om te
zien wat het met de bezoekers, van devote Italianen tot Oosterse st
Clara- nonnen en Franciscaner monniken op bedevaart, doet. Verder is
Assisi niet heel bijzonder- een aardig stadje met nog wat andere
aardige kerken en een paar verstilde straatjes, maar vooral vergeven
van de paniniwinkeltjes en lelijke souvenirshops met houtlook plastic
kruizen, houtlook plastic zwaarden, tegeltjes en wat dies meer zij.

Tot slot hebben we een dik uur rondgedoold in een Ipercoop. Tot nu toe
was het op supermarktgebied een beetje alles of niets: de Buurtcoop of
De Spar met net niks, of dit soort veel te grote hypermarchés, waar je
al een dik kwartier bezig bent om de winkel gewoon van begin tot eind
door te wandelen- laat staan dat je je boodschappen op een (voor ons)
volstrekt onlogische plaats moet zoeken. Voor F is dit echt de
grootste nachtmerrie die er is.... Ik moet eerlijk bekennen dat ik van
zo'n onverwacht opdoemend kaas- en delicatesseneiland of de aanblik
van het 15 meter lange verse pastaschap wèl erg kan genieten.

Day off/ off-day

Zaterdag hebben we rond de middag onze spullen ingepakt en zijn via
een prachtig, maar veel te warm Arezzo doorgereden naar Umbrië. Daar
staan we nu op een kleine camping aan het het Lago Trasimeno, onder de
pijnbomen met uitzicht op het meer, een prachtige zonsondergang en in
de schemering vleermuizen en konijntjes. Een verkoelend windje maakt
het af, en het zou perfect zijn als er middenin de nacht geen
hondenjankkoren te horen zouden zijn- oh, en als er geen muggen zouden
zijn. We ruiken nu de hele avond doordringend naar citronella, wat erg
effectief is tegen muggen maar helaas ook tegen allerlei romantische
gevoelens.

Veel verder dan de camping zijn we nog niet gekomen, want door een
combinatie van warmte en airco heb ik ruim 24 uur voor Pampus gelegen
met verstopte voorhoofd- en bijholtes. Gelukkig gaat het nu weer
beter, dank u. Vandaag gaan we nog maar een dagje luieren en dan
morgen weer op stap. Er is hier in Umbrië veel te zien en eigenlijk
willen we ook nog naar Rome toe...

Route in Chianti

Omdat we tijdens onze vorige Toscane- vakantie al alle bezienswaardige
plaatsjes (althans, volgens de reisgidsen) hadden bezocht hebben we
het nu over een andere boeg gegooid. We hebben de Chianti-route
gereden, lekker op ons dooie akkertje heuveltje op en af, tussen de
wijngaarden en olijfbomen door. Prachtige vergezichten en dromerige
middeleeuwse dorpjes, die helaas op de iPhone lastig te vangen zijn.
En natuurlijk wijn: enoteca's vol in die schattige dorpjes.

Helaas is de tijd dat de Chianti goed te betalen (maar niet te
drinken) was voorbij: 15 euro voor een gewone fles van een jaar of 3
oud is niets, en dan is het nog niet eens een reserva. We hebben 1
flesje meegenomen, voor bij de barbecue vanavond. Dat wil zeggen, als
het nog barbecueweer wordt vanavond, want voorlopig regent het. Het
enige voordeel daarvan is dat het een beetje afkoelt nu, want die
dikke 30 graden vanmiddag was wel erg warm...

@yvette en sonja: Leuk dat de foto mooie herinneringen oproept. Ik had
precies dat gevoel toen we de stad binnengingen.

@bill: heb jij de palio gezien?? Lijkt me echt lachen. Weet meteen een
leuk verjaardagskado voor je... :P

@luud: ja, de kust was prachtig, maar Toscane bevalt inderdaad beter.
Morgen door naar Umbrië. Hoop dat jij ook een goede vakantie hebt
gehad.

Verstuurd vanaf mijn iPhone

Oude liefde roest niet

Vandaag zijn we na een langzame en relaxte start naar mijn oude liefde
Siena afgereisd. Op een idyllisch plekje in Griekenland na, waar ik zó
lang geleden twee jaar achter elkaar kwam dat ik het alweer vergeten
was, was het voor het eerst dat ik na lange tijd weer terug kwam op
een eerder bezochte plek.

De onzekerheid vooraf of het niet tegen zou vallen, na zoveel jaar
meer reiservaring, viel direct weg toen we de stadsmuur voorbij
waren. Alleen de mooie herinneringen kwamen weer terug: O ja, daar..
En weet je nog...

Siena is voor mij het Haarlem (of Delft of Gouda, zo je wilt) van
Italië. Waarbij Haarlem het overigens qua alles aflegt tegen Siena,
maar dat terzijde. Wat ik bedoel is dat waar Rome de grote, mondaine
metropool is, Siena minstens zo mooi is maar tegelijkertijd knus en
vertrouwd. Ik kan naar deze stad over een aantal jaren met een gerust
hart nog es terug...

@Yvette, Remco, Eefje en Sonja: dank voor het meeleven! Gelukkig valt
het, als je bij het zwembad en de afwashoek uit de buurt blijft, alles
mee. Het zijn geen "echte" Nederlanders hier, als jullie begrijpen wat
ik bedoel. ;) En verder is de camping erg de moeite waard.

Kamp Holland

Omdat het nog steeds wisselvallig weer was toen we opstonden
vanmorgen, besloten we ons zonnige geluk elders te beproeven. Nadat we
onze spullen weer 3 trappen naar beneden hadden gesjouwd (leuk, een
terrassencamping;)) en onze auto onder een dikke laag zout vandaan
gehaald hadden keken we nog één keer weemoedig naar de prachtig
blauwe oceaan- en reden daarna met een pittig tempo naar de Toscane.
Daar zijn we nu, op een lekker rommelige, ruime en goed begroeide
camping op een heuvel, 10 kilometer van Siena. 10 jaar geleden
verliefd geworden op deze stad wilden we hem graag nog eens bezoeken -
een unicum in onze vakantiehistorie!

De camping is prima, maar heeft 1 nadeel: hij komt uit de ANWB
Campinggids en staat dus echt vol met Nederlanders. Een rondgang op de
camping (100 plaatsen, 80 % vol) leverde 1 Duits, 2 Franse en 1
Italiaans nummerbord op. De rest kun je wel raden... En koud 2
minuten gearriveerd kwamen 3 hoogblonde jongetjes aan mijn eega vragen
of ze voor een euro de auto mochten wassen. (was dat nodig dan, na 3
dagen zeespray en 2 kilometer stoffig zandpad??) Dat wordt dus
oppassen de komende dagen wat we tegen elkaar zeggen bij het
toiletgebouw, restaurant of zwembad.

Quattro Terre

Gisteren hebben we dé attractie van Ligurië bezocht: de Cinque Terre.
5 schilderachtige dorpjes op kliffen aan de kust. We wilden graag,
zoals aanbevolen in alle reisgidsen, met de trein gaan, maar toen we
halverwege de ochtend in Levanto aankwamen (we zijn nu eenmaal niet
van die ochtendmensen) bleek er geen parkeerplaats meer te vinden.
Daarom toch gedaan wat in alle reisgidsen werd afgeraden: de Terre per
auto. En dat bleek een gelukkige zet: wat een prachtige routes! Bij
Monterosso (viel tegen, niet zo schilderachtig) en Vernazza (helemaal
niet gezien, helaas) was parkeren een crime, maar vanaf Corniglia werd
het stukken beter, zowel qua parkeren als het schilderachtige van de
dorpjes. We hebben zelfs de Via dell'Amore nog gelopen, tussen
Manarola en Riomaggiore- die vast erg romantisch is, maar niet als je
hem met honderden mensen moet delen.

@Ina: we staan op camping Il Rospo in Moneglia- heerlijk stekkie!

Dolce far niente en goddelijke pizza

Zon, eindelijk! Nog afgewisseld met schaapjeswolken, maar dat mag de
pret niet drukken. We hebben dan ook helemaal niets gedaan vandaag,
behalve over de zee staren vanaf onze campingplaats en lezen. O ja, en
vanavond pizza gegeten. Bekend tafereel: alle restaurants zijn leeg of
half leeg, op 1 na. Daar wachten de doorgaans niet zo geduldige
Italianen lijdzaam op de stoep tot er een tafeltje vrijkomt. Daar aten
wij dus ook. Jaren '80 interieur, handgeschreven en morsige
menukaarten- en de meest goddelijke pizza's sinds tijden.

Dat is lekker..

Heb ik een heel verhaal getypt bij mijn foto, over de camping waar we
zitten (kleine terrassencamping aan zee), hoe we hier zijn gekomen
(kustweg met lange, smalle tunnels waar je een keer per 10 minuten
doorheen mag) en hoe lekker we het hebben, ondanks de harde wind en
tussen de Italianen- verstuurt Vodafone Italië na lang nadenken
volgens mij alleen de foto. Weg kwartier typwerk. Nou ja. Morgen weer
beter, hoop ik. Anders moeten jullie toch echt wachten tot onze
terugkomst voor de mooie verhalen en dito plaatjes. :)

Verstuurd vanaf mijn iPhone

Villa di Mare

Do you have a reum?

Vanmorgen werden we wakker in de stralende zon in ons eigen, technisch
katoenen Astoria in Walldorf. Aangezien de voorspellingen voor het
weekend zó slecht waren dat ik minimaal verwacht had op een water- in
plaats van een aerobed wakker te worden, togen we vol goede moed
verder in zuidelijke richting. Naar mate de Zwitserse grens vorderde,
werd de lucht echter steeds grijzer en dreigender. Ik kan me niet
herinneren dat ik ooit in Zwitserland ben geweest zonder mist,
laaghangende bewolking en regen- en deze rit werd er helaas geen
uitzondering op.

Rijd je normaal na de Gotthardtunnel de Italiaanse zon tegemoet,
vandaag bleef het bij wolkbreuken, afgewisseld met gestaag vallende
regen. De enige camping die we bekeken (toen het even droog was) was
zó modderig dat mijn All Stars volledig werden vastgezogen aan de
grond.

De keus was dan ook snel gemaakt, toen we langs een allercharmantste
B&B reden langs de Ligurische kust. Veel te duur, maar wel met een
'room with a view' - en die view laat zien dat het nu nog steeds met
bakken uit de hemel komt, dus het was bepaald geen slechte keuze. De
voorspellingen voor de komende dagen zijn gelukkig beter. Da's maar
goed ook: Cinque Terre ziet er vast een stuk gezelliger uit in de zon!

Poezebeesten..

Na lang wikken en wegen hebben we een aantal weken geleden besloten om toch weer voor twee nieuwe huisgenootjes te gaan. Onze keuze is daarbij gevallen op de blauwe Rus. Onze Freddy, die begin dit jaar overleed,  was weliswaar een echte HTKK (huis-tuin-en-keuken-kat), maar deels ook blauwe Rus. Zowel de vacht (weinig verharen!) als een aantal gedragskenmerken die ons erg aanspraken bleken de raskenmerken van de blauwe Rus te zijn.

Dit weekend zijn we afgereisd naar Assen om kennis te maken bij cattery Qui Vivra Verra. Als alles goed gaat, dan krijgen we in november 2 huisgenootjes uit een nestje wat daar in de eerste week van augustus geboren gaat worden. Als de kittens maar een beetje lijken op de ouders, dan kan het niet anders dan een succes worden. Niet alleen zijn het prachtige beesten om te zien, maar ook vreselijk lief!  We tellen af...

Voorloopcursus 23-archiefdingen

Mijn dag vandaag stond vooral in het teken van de
23-archiefdingencursus binnen het NA. Morgen begint het eerste deel
van de 'summercourse', een begeleide stoomcursus van een maand voor
die 23-archiefdingendeelnemers uit de pilotgroep en groep 1, die om
wat voor reden dan ook de eindstreep niet hebben bereikt. Hoewel de
cursus zelf verzorgd wordt door Rob Coers: er blijft toch genoeg
regelwerk over om te zorgen dat alles soepel verloopt.

Daarnaast had ik vanmiddag een kennismakingsafspraak met collega's van
de Haagse openbare bibliotheek. Zij gaan voor een groep NA-medewerkers
die in september met de 23-archiefdingen starten een 'voorloopcursus'
ontwikkelen en geven, waarin een aantal noodzakelijke basis
internetvaardigheden wordt uitgelegd. Zo hopen we dat deze cursisten,
die wat minder internetervaring en -affiniteit hebben, toch met
plezier het archiefdingenprogramma kunnen doorlopen en niet vastlopen
op het feit dat ze geen plaatje op hun blog kunnen plaatsen
bijvoorbeeld.

Zo'n programma bestaat nog niet, vandaar dat we dit samen ontwikkelen
nu- maar ik merk in allerlei gesprekken dat er wel breder behoefte aan
bestaat. Spannend dus hoe zich dit verder zal gaan ontwikkelen.

Voor nu gaan we uit van een cursus van twee dagdelen, met zelfstandige
voorbereiding op basis van papieren cursusmateriaal en 'huiswerk'
tussen de twee cursusdagen in. Zo hopen we de beschikbare tijd zo goed
mogelijk te benutten en de deelnemers zo snel mogelijk aan te laten
sluiten bij de rest van de (ervarener) cursisten. Zo kunnen ze in de
coachgroepjes elkaar een beetje op sleeptouw nemen en stimuleren. Ben
reuze benieuwd of wat wij in theorie bedachten, in de praktijk ook zo
gaat werken!

PS) Over voorlopen gesproken... De eerste cursist uit de huidige
23-archiefdingengroep is al gefinisht, terwijl Ding 22 en 23 nog
vrijgegeven moeten worden. Wie zou de volgende zijn?

Langzaam maar zeker...

Op verschillende plekken in de organisatie wordt gewerkt aan aspecten
van het 'digitaal Nationaal Archief' : natuurlijk in de projecten die
de software en techniek realiseren (NA4all, Digitaal Depot, DTNA) en
het bijbehorende team Trainingen. Maar ook in de lijnorganisatie wordt
hard gewerkt aan het maken van procesbeschrijvingen voor het hele
primaire proces, het schrijven van werkinstructies en het in een
laboratoriumsituatie oefenen met de nieuwe processen en software.

Vandaag merkte ik voor het eerst goed in de verschillende overleggen
die ik bijwoonde dat al die verschillende onderdelen steeds meer naar
elkaar toe groeien en dat de samenhang ook steeds duidelijker wordt
voor de betrokken partijen. En minstens zo belangrijk: dat het goed
overdragen en inbedden van de ontwikkelde software en techniek aan en
in de lijnorganisatie steeds meer als een gedeelde
verantwoordelijkheid wordt gezien.

Het gaat niet heel snel en we zijn er nog niet, maar we zijn gelukkig
op de goede weg!

Prettig gesprek

 In september gaat in het Nationaal Archief de laatste groep 23-Archiefdingers van start, en daar zit een aantal mensen bij die nog niet op alle vlakken even vaardig is met pc en internet. Om ervoor te zorgen dat zij tijdens de cursus niet vooral bezig zijn met het uitvinden hoe hun browser werkt, willen wij voorafgaand aan de cursus een stoomcursus Internetvaardigheden aanbieden.

In dat kader heb ik zojuist kennisgemaakt met Ed en Judith van de Haagse openbare bibliotheek. Zij bieden een aantal basiscursussen computergebruik en internet aan, en coördineren ook de 23 dingenopleiding binnen de Haagse bibliotheek. We spraken over de mogelijkheid om de inhoud van die basistrainingen te gebruiken om een twee dagdelen durende voorloopcursus van de 23-archiefdingen op te zetten. Dat zag er veelbelovend uit, ik ben nieuwsgierig naar hun aanbod volgende week.

Uiteraard spraken we ook even over de 23 dingen en wisselden we ervaringen uit over hoe het door cursisten wordt opgepakt, welke aandachtspunten er zijn en welke gevolgen het heeft voor de organisatie. Opvallend toch, hoe groot de overeenkomsten zijn tussen ons beider organisaties op eigenlijk alle punten. Dat wist ik natuurlijk wel, maar het blijft stiekem toch steeds verrassend om te ontdekken tijdens zo'n (prettig) gesprek. 

Berg werk...

Ik had een foto kunnen maken van mijn met stapels papier bezaaide bureau, maar ik denk dat deze foto beter de essentie weergeeft van mijn situatie op dit moment.

Vanwege de voortgang en de naderende vakanties willen we zo snel mogelijk van start met de acceptatietest, ik schreef daar gisteren al over. Voor die acceptatietests ben ik nu testscenario's en testscripts aan het schrijven. Op zich een leuke klus... maar wel een beetje veel werk waarin je snel de weg kwijt raakt.

We hebben eerder in het project 38 use cases gedefinieerd, zowel aan de bezoekerskant van de nieuwe website als aan de beheerkant. Voor al deze use cases moeten nu afzonderlijke testscenario's worden geschreven -waarop gaan we nu precies testen, hoe en wie gaat dat doen.  Vervolgens moeten er een aantal testscripts geschreven voor de verschillende varianten van zo'n scenario. Wat gebeurt er bijvoorbeeld als iemand een transcriptie wil maken terwijl hij is ingelogd? En wat gebeurt er als hij niet is ingelogd? Wat gebeurt er als hij een transcriptie wijzigt? En klopt dat met het gewenste scenario?

Per testscenario zijn dus gemakkelijk veel verschillende scripts te bedenken. En die moeten weer allemaal zover worden uitgewerkt dat de testers precies weten wat ze moeten doen. Ik ben dus nog wel even bezig. :)


foto

Archiefles...

Om ervoor te zorgen dat alle medewerkers binnen het NA dezelfde
basiskennis hebben over wat er komt kijken bij het digitale
archiveringsproces, volgt iedereen hetzelfde opleidingsprogramma. Daar
valt bijvoorbeeld ook de 23-archiefdingen onder. Naast het coördineren
daarvan geef ik ook les over het presenteren van digitale archieven,
tijdens de laatste les van de cursus Digitale Objecten en Processen.

Maar ik heb zelf ook nog wel wat te leren. Daarom volgde ik vanmiddag
de een na laatste les Basiscursus Archivistiek. Over ordenen,
beschrijven en openbaarheid. Na 8 jaar NA weet ik er op grove lijnen
best wat vanaf, maar de kapstok en op sommige punten verdieping is erg
prettig.

Testplan

Met testcoördinator Marc van het project Digitaal Depot heb ik
vanmorgen het testplan voor het NA4all systeem doorgesproken. Om het
systeem officieel aan de NA- organisatie over te dragen moeten de
uiteindelijke (interne) gebruikers eerst kijken of het systeem
voldoet. Daarvoor zijn nu een testplan (wat gaan we doen, hoe doen we
het en waar beoordelen we op) en worden nu testscenario's opgesteld.
Deze laatste worden gebaseerd op de use cases en de persona die we aan
het begin van het project hebben opgesteld. Een hele klus- en we
willen graag nog voor het zomerreces aan de slag!

Experimentje...

Ik krijg steeds meer verzoeken om meer te vertellen over NA4all, wat we nu precies doen en hoe we dat doen. Ik wil die ervaringen heel graag delen, maar ken mezelf ook goed. Gedisciplineerd tijd vrijmaken om te schrijven op mijn eigen blog of andere gremia, daar ben ik niet zo heel erg goed in. Gisteren kreeg ik ineens een brainwave voor een experimentje: ik ga op dit blog een soort fotodagboek bijhouden. Ik maak per dag een (of meerdere) foto's van markante dingen die ik doe en plaats die met wat korte tekst op dit blog. Als mensen daardoor nieuwsgierig zijn geworden of meer willen weten, dan kunnen ze reageren en dan ontstaat er op zo'n manier een gesprek en kennisuitwisseling. Dit is dan door iedereen die geïnteresseerd is ook weer te volgen. Een soort Twitter, maar dan iets uitgebreider, op mijn blog dus. :)

Ik ben benieuwd of het op deze manier gaat werken. Laat me in ieder geval weten of je het wat vindt of niet. En uiteraard geldt: als je tussentijds andere vragen hebt over het project, laat dat dan ook even weten!

Klein geluk..

Ik mis de aanwezigheid en gezelligheid van onze kater Freddy nog bijna dagelijks. Maar sinds eergisteren zie ik ook de positieve kant van het niet hebben van een kat. Was het twee dagen geleden nog een merel-echtpaar dat ons kleine stadstuintje inspecteerde op woonpotentieel, zojuist kwam er een kwetterend koolmezenstelletje op bezoek, dat kennelijk ook nog op zoek was naar een passend onderkomen. Van achter mijn Mac had ik een mooi uitzicht op de kritische inspectie van ons struikgewas, de tafel en stoeltjes en zelfs de barbeque. Om het beslissingsproces niet negatief te beïnvloeden durfde ik mij nauwelijks te bewegen- laat staan een camera te halen om een en ander op pixel vast te leggen.

Ik heb de afgelopen jaren meermalen verzucht dat we heerlijk wonen aan de rand van Haarlem centrum, maar dat ik één ding mis in onze kattenrijke buurt: het gezang en de aanwezigheid van vogeltjes. Op een sporadische merel in de winter en een verdwaalde Vlaamse gaai na was er altijd weinig te beleven op ons binnenplaatsje. Tot eergisteren dus. En hoewel ik niet de illusie heb dat onze tuin de perfecte plek is voor een nestje word ik al blij van het huidige vogelbezoek en koester ik de stille hoop dat er daar de komende dagen/ weken nog wel een aantal van zullen volgen. 

Die twee kittens die ik voor na de zomer in gedachten had moeten misschien toch maar even wachten...

Niet voor lurkers... grijp je kans om mee te praten!

De Archief 2.0 community is de afgelopen tijd gegroeid als kool. Inmiddels zijn bijna 600 archiefmedewerkers en andere geïnteresseerden lid van deze virtuele gemeenschap. Het is natuurlijk fantastisch dat zoveel mensen uit het veld op deze manier met elkaar verbonden willen zijn en kennis willen vergaren en uitwisselen. Het brengt echter ook een aantal vragen met zich mee. Sommige zijn met gezond verstand en wat overleg in kleine kring prima op te lossen, maar er zijn ook fundamentele vragen die zich wat minder makkelijk laten beantwoorden. Dit soort vragen gaat bijvoorbeeld over welke rol de gemeenschap moet spelen in het geheel aan initiatieven binnen de sector of wat precies de functie van de community is of in de toekomst kan zijn voor leden. Kortom: welke kant gaan we op als platform? Dat zijn zaken die je niet even met een groepje beheerders op een achternamiddag beslist, maar waar je zoveel mogelijk leden bij wilt betrekken.

Helaas geldt voor Archief 2.0, net als voor andere internetcommunities, het 90-9-1 principe. Dat houdt in dat 10% van de leden min of meer actief is in de community en dat de rest mee leest zonder zelf bij te dragen- de zogenoemde 'lurkers'.  Dus als we de leden uitsluitend op de website zelf bevragen hoe zij de toekomst van het platform zien, reageert volgens dit principe slechts 10% (namelijk die 'actieven') - en beslissen daarmee voor een grote, zwijgende meerderheid.

Wij vinden het daarom belangrijk dat die 90 % ook actiever wordt en in ieder geval zijn stem laat horen als het gaat om de toekomst van Archief 2.0. Daarom is er een soort 'campagne' gestart, met als doel meer mensen mee te laten praten en beslissen- en hopelijk ook op de langere termijn actief te houden binnen de community. Dit doen we onder andere met een aantal nieuwe online activiteiten, zoals interviews en polls. Daarnaast wordt er voorafgaand aan de KVAN-studiedagen een pre-conference gehouden, waarbij leden van de Archief 2.0 community in real life gezamenlijk kunnen praten en discussiëren over de toekomst van 'hun' cluppie.

Doe mee!
Ik denk dat wij daarmee een flink aantal mogelijkheden bieden om iedereen die zich betrokken voelt bij Archief 2.0 mee te laten praten. Daarmee ligt de actie nu bij de leden. Tegen hen zou ik willen zeggen: Maak gebruik van deze kans om mee te praten en te beslissen. Vul in die polls, discussieer en kom in grote getale naar de pre-conference op 14 juni aanstaande! Het gaat per slot van rekening ook om jouw vakgebied en jouw virtuele gemeenschap. Je bent toch niet voor niks lid geworden?

Het mooiste plekje in Nederland..

Dat is voor mij onbetwist Waterland, net onder de rook van Amsterdam. We zijn er ooit bij toeval terecht gekomen omdat we een betaalbare ligplaats voor ons zeiljachtje zochten. Dat werd gevonden in het jachthaventje van Uitdam, een charmant-rommelige kleine haven naast een eveneens rommelige camping, die in de winter vooral wordt bewoond door in Nederland klussende Polen. In het begin reden we braaf via A- en N-weg naar de jachthaven toe, maar toen we eenmaal de binnendoorroute via Durgerdam hadden ontdekt wilden we nooit meer anders. Voor ons begint ons avondje/ zondagje/ weekendje weg al op het moment dat we de A10 afrijden en dit prachtige natuurgebied ingaan. En als we ooit nog eens de Staatloterij winnen, dan weten we al dat we naar Durgerdam zullen verhuizen.

Vandaag was voor mij voor het eerst dit jaar dat ik mee ging naar de Jolie Brise (onze meer dan 30 jaar oude Etap 22) en terwijl F druk aan de slag ging met het poetsen en schrobben van de boot trok ik met mijn camera de weilanden in. Ik was op slag weer verliefd: de Hollandse vergezichten, de grote en kleine verstilde watertjes, de vlinders, schapen en vele, vele vogels. Waterland staat bekend als één van de grootste broedvogelgebieden in Nederland en voor wie goed oplet is een groot deel van menig vogelatlas met eigen ogen te zien. Helaas was ik mijn telelens vergeten, dus ik heb dit keer vooral geluisterd en genoten van de vluchten en buitelingen boven de weilanden. Deze reiger kreeg ik wel mooi te pakken toen hij wegvloog..




Meer foto's van vandaag zijn te vinden op mijn Flickr-pagina.

Waarom Echofon mijn favoriete mobiele Twitterclient blijft..

Na eerdere alarmerende berichten was het vrijdag ook op mijn iFoon afgelopen met de Twitter-app Echofon. Direct na het opstarten bleef hij consequent crashen. Een beetje rondneuzen op internet en Twitter leerde mij dat de update die deze fout moest fixen al enige tijd ter goedkeuring bij de Hoge Heren van Apple lag. Het kon dus nog wel even gaan duren.

Kennelijk ben ik toch Twitterverslaafd genoeg om het benauwd te krijgen van de gedachte onbepaalde tijd mobiel van Twitter verstoken te zijn. Ik ging dus op zoek naar een vervangende client,
en omdat ik al een betaalde Echofon-app heb, moest het een gratis variant zijn. Daarmee viel Tweetie af. Wat ik erg spijtig vond, want dat was de gratis Twitterclient die ik voor het Echofon-tijdperk gebruikte- en waar ik best tevreden mee was.

Om van de nood een deugd te maken ben ik toen maar begonnen aan een vergelijkend warenonderzoek tussen een aantal populaire clients. Ik ben begonnen met de gratis versie van Hootsuite en - na een #durftevragen oproep via Twitter- overgestapt op een combinatie van Tweetdeck en Twitbird.

Hootsuite

Hootsuite viel voor mij al snel af. Ik vond het vervelend dat ik daar een account aan moest maken- maar de absolute no-go bleek dat je nauwelijks kunt zien wat nieuwe en al gelezen berichten zijn. Ook de advertenties tussen de tweets in vond ik nogal vervelend- maar ja, ik ben natuurlijk al een tijd gewend aan een betaalde, no-ad app. Pluspunt Hootsuite is dat je zelf de te tonen kolommen (van je verschillende accounts) kunt selecteren.


Tweetdeck

 Tweetdeck kende ik als desktop client en daar vond ik m erg prettig voor. Maar op de één of andere manier werkt dat voor mij op de iFoon toch minder overzichtelijk, met die kolommen waar je doorheen moet 'sweepen' voor de verschillende categorieën berichten. Dat was bij Hootsuite overigens ook al het geval. Bovendien laadt ie bij mij erg traag, al werkt ie daarna supersnel. Vormgeving is wel erg fraai en hij werkt ook wel aardig intuïtief. Ik zou hier best aan kunnen wennen- al mis ik toch een aantal features van Echofon, zoals het kunnen terughalen van conversaties en een pushfunctie.

Twitbird

Na het testdraaien was dit mijn favoriete client. In veel opzichten komt Twitbird overeen met Echofon- al vind ik de vormgeving -met name het kleurgebruik- wat minder mooi, maar dat is een kwestie van smaak. In plaats van de kolommenopzet is er een soort 'homepage', waar je kunt zien hoeveel nieuwe berichten er in iedere categorie zijn, inclusief je bewaarde zoekopdrachten. Het is mogelijk om complete threads na te lezen en je kunt door de verschillende kleuren zien wat gelezen/ ongelezen is. Kortom: voor een gratis client biedt Twitbird heel veel van de door mij gewenste functionaliteit. Wel een beetje raar: pushfunctie wordt in deze officiële, in de appstore verkregen versie alleen ondersteund voor gejailbreakte telefoons (!).

Hoe het verder ging...
Toen ik net een beetje gewend raakte aan Twitbird kreeg ik in de loop van zondag vanuit de appstore het bericht dat de Echofon-update beschikbaar was. En gelukkig werkte na de update alles weer naar behoren. Sinds dat moment heb ik de andere Twitterclients nauwelijks meer gebruikt.  Ze staan nog wel op mijn telefoon en ik heb ze opnieuw even gebruikt om deze post te schrijven. Ik denk dat ik ze nu met een gerust hart weer kan verwijderen...

Conclusie
Eigenlijk was na de test mijn belangrijkste conclusie dat je pas door het testen erachter komt wat je ècht prettig, onmisbaar of belangrijk vindt in zo'n client. Voor mij geldt dat een Twitterclient:

• bij voorkeur een soort menustructuur heeft, waarin je in één oogopslag het aantal ongelezen berichten per categorie kunt zien;
• de ongelezen berichten duidelijk te onderscheiden zijn van de gelezen berichten;
• bij het openen van de app automatisch naar het oudste (ipv het nieuwste) ongelezen bericht navigeert;
• duidelijk laat zien wat een reply is op een eerder bericht;
• met één klik op de knop bij een reply (ook in een DM) laat zien waarop geantwoord wordt- en dan de hele conversatie, ook als daar berichten bij staan van mensen die je niet volgt;
• een pushfunctie heeft, waarbij je voorkeuren kunt aangeven waarvan je pushberichten wilt ontvangen. In mijn geval zijn dat @mentions (ook van niet-volgers) en DM;
• Met naam- en hashtagsuggesties komt zodra je begint te typen, waaruit je eenvoudig kunt selecteren.

Van de Twitterclients die ik heb geprobeerd, is Echofon de enige die dit alles biedt. Daarnaast heeft ie een functie die bij het installeren al mijn hart gestolen had: je kunt aangeven tussen welke tijden je slaapt en dus geen pushberichten wilt ontvangen. Dit ben ik nog bij geen enkele andere app tegengekomen!

Eerlijk is eerlijk: ik heb geen andere betaalde clients geprobeerd. Misschien zijn die wel even goed- of misschien nog beter. Vooralsnog heb ik geen behoefte om andere betaalde clients te gaan testen- maar voel je vrij om in een reactie je eigen bevindingen toe te voegen en me te overtuigen!

Daar doen we het voor!

Achter mijn computer voor verschillende digitale klusjes (altijd fijn, zo'n druilerige zondag) kwam ik  terecht op het weblog van mijn collega Ruud voor zijn laatste post. Zijn blog begonnen in het kader van de 23-archiefdingen ontpopt hij zich in een aantal posts als een begenadigd schrijver over zijn persoonlijke leven en familieverleden. Het blijft voor mij bijzonder dat je via een cursusprogramma op deze manier over de mensen waar je dagelijks mee werkt zoveel meer te weten komt dan op de wandelgangen- hoe goed je ook met elkaar om gaat.

Ik realiseerde me na het lezen van zijn post ook weer haarfijn dat dit is waar we het allemaal voor doen. Archief is er niet alleen voor de onderzoeker, maar voor iedere inwoner van Nederland (en daarbuiten) die iets wil weten of vragen beantwoord wil zien. Over zijn achtergrond, zijn woonplaats, zijn hobby of ons gemeenschappelijk verleden. Aan ons als archiefmedewerkers de schone taak om ervoor te zorgen dat iedereen die dat wil ook bij die informatie terecht kan. En om, samen met anderen, de context en verhalen te vertellen die daarbij horen, zodat de informatie ook te duiden is. In de samenleving van vandaag is er geen kanaal dat zich daar zo goed voor leent als internet - met alle samenwerkingen, pionieren en instrumenten die daarbij horen.

Archiefmateriaal is niets meer dan een stapel papier of bits & bytes, tot het moment dat het voor iemand een ontbrekende puzzelstukje vormt, betekenis krijgt. Pas dan wordt het opnieuw leven ingeblazen.

plaatje

Een herstart...

Door wat persoonlijke perikelen is het er heel lang niet van gekomen om te bloggen. Maar we zijn er weer!

Afgelopen week heb ik in Rome veel mooie en inspirerende dingen gezien.. de meeste daarvan heb ik op foto gezet en zijn op mijn Flickr-pagina  te bewonden. Een paar heb ik meegenomen naar ons koude kikkerlandje. Om ook hier een beetje te kunnen genieten van la dolce vita daar.

Zo is daar de originele Bialetti espressopot.

We hadden er al één, voor boot en camping, maar die is voor twee kopjes. Italiaanse espresso wel te verstaan, dus 2 flinke slokken per serving. Je kunt je misschien voorstellen dat dat niet erg sfeerverhogend werkt aan de vakantie-ontbijttafel-met-campinggazbrander. Deze flinke jongen van RVS moet 6 kopjes ineens kunnen maken, dus dat scheelt een flinke slok op een eh... kopje!

Naast de usual suspects (designerkleding en waanzinnige schoenen met nog waanzinniger hakken) had het shopaholicwijkje aan de voet van de Spaanse trappen een verrassend hebberigmakende winkel voor ons in petto: Fabriano. In deze luxe papierwinkel werd ik op slag verliefd op een rubber-met-kartonnen ketting van de Romeinse ontwerpster Sandra di Giacinto.

Kijkend naar onze praktische Hollandse toeristenoutfit met dito wandelschoenen (daar zul je echt geen Italiaanse op zien lopen!) wierp de verkoopster nog in de strijd dat -ie tweezijdig draagbaar was. Dus ook met de witte kant voor. Leuk bedacht, maar het past niet erg bij mijn depressief gekleurde garderobe. Gelukkig voor haar was ik, en daarmee de ketting, op eenzijdige draagbaarheid ook al meer dan verkocht.

Het laatste kleinood komt uit dezelfde winkel- en daar ga ik helemaal niets over uitleggen. Behalve dan dat il gatto  'de kat' betekent...