To mingly or not to mingly

Een tijdje geleden las ik op Lifehacker een artikel over Mingly, een nieuwe benadering van relatiebeheer. Aangezien ik nog steeds op zoek was naar een werkbaar en praktisch relatiebeheersysteem werd ik direct getriggerd. Mingly is namelijk een (gratis) online relatiebeheersysteem, volledig gebaseerd op je sociale netwerken. Dat leek mij nog eens een handige benadering, aangezien in de praktijk al mijn zakelijke en privécontacten toch in een van deze netwerken te vinden zijn. Ik heb inmiddels een klein maandje proefgedraaid en heb het gevoel dat ik er nog wat langer mee moet werken om er een eindoordeel over te vellen. Mijn eerste oordeel is positief: maar er moet nog wel wat verbeterd worden voordat het een volwaardig relatiebeheersysteem is.   

Als dit, dan dat

Er gaan dagen voorbij dat mijn (rss) Reeder me allerhande handige, nuttige, interessante en wetenswaardige berichten voorschotelt zonder dat ik er direct veel mee kan. Zo niet vandaag. In een leuk en lezenswaardig artikel op Frankwatching werd ik gewezen op een tool die volgens mij het leven een stuk handiger kan maken: Ifttt.

Toch muziek om naar te kijken

Soms komt het zo uit dat concertkaartjes die je op verschillende tijdstippen hebt gekocht, in dezelfde week geconsumeerd moeten worden. Deze week ging ik dan ook naar twee concerten. Ik hoorde niet alleen Lambchop in de Amstelkerk, waar ik vrijdag al over blogde, maar bezocht gisteren ook Blaudzun. Dit keer was het een thuiswedstrijd, bij ons om de hoek in het Patronaat. S en ik hadden ons tijdig op het balkon geïnstalleerd en hadden dit keer prima zicht. Toch was er voor mij een grote overeenkomst met het concert eerder deze week.

Geen muziek om naar te kijken

Gisteren trad in de Amstelkerk in Amsterdam de Amerikaanse band Lambchop op. F en ik hadden de tickets al een tijdje in huis en ons er erg op verheugd. Het album 'Is a woman' ligt bij ons regelmatig op luie zondagochtenden in de cd-speler en via Spotify heb ik tijdens het werk ook vaak 'Nixon' en OH (Ohio) aan staan. De muziek is erg rustig, sereen soms bijna. Een aantal nummers kent een mooie uitgesponnen opbouw, met jazzinvloeden, soms wat Americana of een tikkeltje country door gebruik van een steelguitar. Een concert van zo'n band op zo'n bijzondere locatie, dat kon alleen maar een succes worden. Toch viel dat een beetje tegen.

Orde in de chaos..

Ken je dat? Je neemt je voor om je werk nu eens echt goed te organiseren. Je vindt een methode die al je problemen op lijkt te lossen. Je bent een dag bezig om alles op orde te brengen en volgens dat nieuwe systeem in te richten. Je werkt er een maand mee, misschien 2 maanden. En dan versloft het langzaam weer. Totdat je beeldscherm weer is verdwenen onder de geeltjes, de dossiers, te lezen artikelen en to do lijstjes overal en nergens zwerven en je het gevoel hebt dat je toch links en rechts soms iets over het hoofd ziet. Ik heb dat regelmatig. Of, liever gezegd, ik hàd dat regelmatig. 

Terug naar (sport) school..

Ik heb het drie jaar geleden echt afgezworen: sporten in zo'n bedompte sportschool. Ik wilde liever buiten (hardlopen, zeilen) of in teamverband (badminton) sporten en naar een èchte yogaklas. Maar mijn lichaam dacht daar kennelijk anders over. Dus vanavond meld ik mij met frisse tegenzin weer bij Lifefit. 

Het kan wachten...

Sinds een aantal maanden probeer ik elke dag meditatie in mijn ochtendroutine mee te nemen. Dat schijnt op allerlei fronten goed voor de mens te zijn, als je de onderzoeken mag geloven. Maar ik vind het nog best lastig om 10 minuten stil te zitten en mijn hoofd leeg te maken. Mijn geest is er meester in om zachtjes en subtiel allerlei to do lijstjes, herinneringen en andere invallen in mijn hoofd te fluisteren. De dagen dat het lukt om die stem naast me neer te leggen ben ik de rest van de dag beter geconcentreerd en gefocust dan op de dagen dat me dat niet lukt- waarmee voor mij het nut van meditatie ook meteen aangetoond is. Gisteren las ik een tip die me er weleens mee zou kunnen helpen om die stem wat effectiever (tijdelijk) het zwijgen op te leggen.

De onbekende fotograaf

Een paar jaar geleden werd ik bij een bezoek aan Boijmans van Beuningen getroffen door 2 of 3 foto's. Ze hoorden tot de meest intrigerende die ik ooit gezien had. Ik was alleen zo stom om de naam van de fotograaf niet te noteren, noch te onthouden. De daarop volgende jaren ben ik met enige regelmaat op zoek geweest naar de naam van de fotograaf of de foto's zelf. Dat leverde echter bijzonder weinig op- tot een paar weken geleden. 

RSS stress

Ik ben weer begonnen met het dagelijks bijhouden van mijn rss. Hoewel ik Twitter en Facebook voor een aantal zaken ook prettig vind om up to date te blijven, volg ik met name de verschillende sites op mijn vakgebied liever in Google Reader.
Er zijn echter een paar partijen die zó veel content produceren dat me bij het openen van Reeder de moed al in de schoenen zakt.