Een half jaar zelfstandig: een terugblik

Na ruim een half jaar vrijwel onafgebroken gewerkt te hebben, is het nu even rustig aan het zzp-front. Een aantal opdrachten is de afgelopen periode afgerond en twee nieuwe bevinden zich in de opstartfase. Het wachten is nu op twee bijeenkomsten, die deze en volgende week plaatsvinden, voor we weer volop van start gaan. Dat houdt in dat het nu al een paar weken wat rustiger is en ik tijd heb om terug te kijken.




Allereerst: ik heb echt geen seconde spijt gehad van de stap die ik heb gezet. Het gevoel van vrijheid, zelfstandigheid, zelf je agenda kunnen bepalen en indelen, de afwisseling... alle clichés zijn waar. Je zit voor alles zelf aan de knoppen. Dat kan soms overweldigend, veel en onoverzichtelijk lijken- maar uiteindelijk gaat alles zo hard als je zelf wilt- en aan kunt. Toch ging de overgang van werknemer naar zelfstandig ondernemer, met name mentaal, niet zonder slag of stoot. Niet dat ik dat had verwacht- maar ik vind het toch de moeite waard om de belangrijkste ervaringen met jullie te delen.

Wat ik het lastigste vond het afgelopen half jaar, was het feit dat je geen werknemer meer bent. Een opdrachtgever is geen werkgever. Dat klinkt heel logisch. Maar als je eerste grote opdracht er een is waar je drie dagen per week bij je opdrachtgever in huis zit en deze verwacht dat je als 'medewerker' in de organisatie meedraait, dan is dat toch een grote valkuil. Wat dat betreft is het goed om even een paar weken afstand te hebben voordat ik me in diezelfde organisatie in een andere opdracht onderdompel. Ik heb dat rollenverschil nu toch wat scherper op mijn netvlies dan toen ik redelijk onbevangen aan de eerste opdracht begon en zal dat ook blijven bewaken.

Daarnaast lukte het mij niet goed om mijn draai vinden bij een werkplek in huis voor de andere opdrachten. Voor de administratie is het prima als je bureau naast de bank in de woonkamer staat, maar om je goed op je werk te concentreren is dat toch lastiger- althans voor mij. Hoewel het ook een groot gevoel van vrijheid geeft en het heerlijk is om je eigen koffie te kunnen drinken, je eigen muziek hard te kunnen zetten en te werken met een kat op schoot voelt het gewoon niet zo professioneel. Ik heb daar een oplossing voor gevonden in de vorm van een mooi flexkantoor, hier nog geen 10 minuten fietsen vandaan. Ik maak nu per dag de afweging: wat moet ik doen en welke werkomgeving past daar het beste bij? Als dat niet het nieuwe werken pur sang is, dan weet ik het ook niet meer. :)

Tot slot: het vinden van een ritme. De winterperiode helpt er zeker niet bij, maar ik ben van mezelf niet zo'n snelle starter 's morgens, tenzij het echt moet. Als je elke dag naar kantoor gaat dan heb je vanzelf een ritme, of je dat nu een prettig ritme vindt of niet. Als die verplichting er niet is, dan is het toch wat lastiger om op tijd je bed uit te gaan en op tijd achter je bureau te zitten- hoe leuk ik het ook vind wat ik doe. Ik heb daar deze weken nog wat meer last van, omdat ik nu een beetje tussen vakantiegevoel en plichtsbesef in hang. Ik weet dat het zo weer volop van start gaat en even vrij zijn ook nodig (en lekker) is. Maar ik heb ook het gevoel dat ik, voordat het weer losbarst, al die dingen wil doen die er het afgelopen half jaar bij ingeschoten zijn: opzetten van mijn eigen website, nadenken over wat ik precies wil en hoe ik dat in mijn eigen bedrijf precies ga afbakenen en inzetten. Ik heb er nu voor mezelf een modus in gevonden door op tijd op te staan, rustig mijn ochtendrituelen af te werken en dan te bedenken wat die die dag ga doen. Volgens mij is dat straks als ritme ook prima houdbaar.