Ik moet het eerlijk bekennen: het Footnote-ding was, van alle 23 Dingen, de enige die ik nooit echt goed bekeken had. Raar eigenlijk: ik heb het voorbeeld van Footnote als mogelijkheid voor archieven om (op commerciële manier) je collectie te laten digitaliseren en ontsluiten vaak aangehaald in presentaties over mijn project. Maar zoals de meeste van mijn collega's waarschijnlijk wel weten, ben ik volgens mij één van die uitzonderingen in het archief die geen grote persoonlijke passie voor geschiedenis heeft. Of zoals ik in mijn reactie aan Rob schreef bij het Genealogie-ding: ik leef vandaag en kijk naar morgen, maar zelden achterom.
Terug naar Footnote: waar begin je je zoektocht op een website, waarvan je meermalen leest dat je er gemakkelijk in kan verdwalen? In mijn geval begon ik- hoe klassiek- met het zoeken op mijn geboortedatum. Verreweg de meeste resultaten waren records uit de burgerlijke stand: mensen die op mijn geboortedatum gestorven waren, maar (confronterender!) ook heel veel mensen die op dezelfde dag geboren zijn, maar inmiddels overleden. Dat laat je wel even stilstaan bij je eigen sterfelijkheid, zeg! Jammer dat bij dit soort persoonlijke informatie nog weinig anders beschikbaar is dan het record zelf- in ieder geval bij mijn geboortedatumgenoten. Geen herinneringen, foto's of andere aankleding dan de tijdbalk, waarop de geboorte- en sterftedag van de betreffende persoon in het licht van de wereldgeschiedenis is gezet. Wel een handige tool trouwens, maar dat terzijde.
Ik ging maar snel op zoek naar iets vrolijkers: een krant van mijn geboortedag. En kwam uit bij de Poughkeepsie Journal. Grappig: de ouderwetse advertenties en prijzen, maar ook verrassend actuele berichten op de voorpagina: een Q&A op de voorpagina over hoe groot de milieuverontreiniging is door fosfaten in wasmiddelen, bemoeienis van Amerika in het midden-oosten en een ooggetuige aan het woord over de moord op Sharon Tate, waar Ingmar vanmorgen in zijn blog ook aan refereerde. Toeval bestaat niet!
Ik geef toe, het was slechts proeven aan de site, maar ik heb na wat verder heen en weer klikken nu wel een redelijk beeld van wat Footnote te bieden heeft. Wat kunnen wij als archiefdienst er nu van leren? Allereerst: het centraal stellen van de collectie, de werkelijk prachtige viewer om documenten te bekijken en te bewerken- de user generated content en web 2.o tools zijn op een heel vanzelfsprekende en laagdrempelige manier in de viewer (of eigenlijk in de hele website) verweven. Inspirerend op vele manieren- het begint in mijn hoofd meteen te borrelen. De samenwerking met Facebook- geweldig! Wat ik wel als valkuil zie, is de enorme omvang en daarmee ook het risico dat mensen overloaded worden en verdwalen. Maar die valkuil weegt niet op tegen al het moois dat Footnote te bieden heeft. Het lijkt me, naast Flickr, één van die sites waar we met onze collectie naar toe moeten, want een vergelijkbare Nederlandse variant bestaat volgens mij nog niet. De vraag is ook in hoeverre dat nodig is, als er al zo'n prachtige internationale site bestaat...
Ik ga later zeker nog eens verder snuffelen. Zou het geschiedenisvirus mij via Footnote dan alsnog te pakken krijgen?
(foto: 'Footnotes' van nickjohnson)
3 opmerkingen:
Ik denk dat je met deze foto wel de prijs voor meest enge 23-archiefdingen-illustratie gewonnen hebt. Brrr.
Sharon Tate is wel heel toevallig inderdaad!
haha.. dit krijg je als je in Flickr - creative commons zoekt op footnote. Ik vond m wel origineel. En ja, dat Sharon Tate verhaal is echt bizar. Ik had echt nog nooit van haar gehoord, ik denk dat als ik jouw blog niet gelezen had, het bericht in de krant me niet eens opgevallen zou zijn.
Fijne, lange post Petra. Duidelijk beargumenteerd! Het wordt leuk als jullie bij het NA - maar misschien moet het wel een groot nationaal project worden (?) gaan nadenken over een Nederlandse Footnote equaivalent. 's Zien hoe de anderen daar morgen over denken.
Een reactie posten